Πάντα όταν έβγαινα από το Νοσοκομείο του Αγίου Σάββα, από εκείνη τη θορυβώδη αυτόματη πόρτα του, έπαιρνα μια βαθιά ανάσα, ξέρεις σαν και αυτές που ψάχνεις, μόλις τελειώνει ένα μακροβούτι και βγάζεις το κεφάλι σου μέσα από την θάλασσα. Τόσο βαθιά και ασυναίσθητα, άφηνα τον αέρα να βγει από μέσα μου, σαν να έφευγε ένα … Συνεχίστε να διαβάζετε το Ένα διαθέσιμο θαύμα – Γράφει η Πίστη Κρυσταλλίδου.