Στην «καρδιά» της Θεσσαλονίκης, στον πλέον κεντρικό και πολυσύχναστο δρόμο, την οδό Τσιμισκή υπάρχει ένα μικρό και κρυμμένο εκκλησάκι, όπου χιλιάδες περαστικοί περνούν από μπροστά του, ωστόσο ελάχιστοι το παρατηρούν ή το επισκέπτονται…
Η Παναγία η Ελεούσα που βρίσκεται σ’ έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, στην οδό Ιωάννη Τσιμισκή 48 δεν διακρίνεται ούτε για τα καμπαναριά της, ούτε για τους εντυπωσιακούς περιβόλους και τους τρούλους της. Σύμφωνα με αναφορές, υπάρχει από τα τέλη του 19ου αιώνα και ανασκευάστηκε γύρω στο 1978, μετά από σχετική απόφαση της Ιεράς Μονής της Αγίας Θεοδώρας στην οποία ανήκει.
Από την είσοδο του «κρυμμένου» παρεκκλησιού περνούν καθημερινά χιλιάδες πολίτες, ωστόσο ένα μικρό ποσοστό αποφασίζει να την επισκεφτεί, αν και οι περισσότεροι μπορεί να περάσουν από έξω δεκάδες φορές, ώστε να κατευθυνθούν στον προορισμό τους.
Το παρεκκλήσιο της Παναγίας της Ελεούσης βρίσκεται στον ισόγειο χώρο ενός πολυκαταστήματος στην Τσιμισκή και είναι ένα από τα πέντε μετόχια της Ιεράς Μονής Αγίας Θεοδώρας, που είναι και ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου ακινήτου, ενώ εκεί εκλέγονταν οι Επίσκοποι από την Τοπική Επαρχιακή Σύνοδος της Θεσσαλονίκης.
Επιπλέον, σε αυτή τη μικρή εκκλησία φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, της επονομαζόμενης Ελεούσης. Στην εν λόγω εικόνα σώζεται μια μοναδική επιγραφή, που δεν έχει συναντηθεί μέχρι σήμερα σε άλλη εικόνα. Σε αυτήν αναγράφεται χαρακτηριστικά «Ἡ Ἄχραντος καί Μεσίτρια τῶν Χριστιανῶν, τό πῦρ κρατοῦσα, θαῦμα τό πῶς οὐ φλέγεται». Η εικόνα αυτή ανήκει στην περίοδο του 15ου αιώνα και μετά από επιδιορθώσεις και την αφαίρεση μερικών μεταγενεστέρων επιζωγραφήσεων έλαβε την σημερινή μορφή της. Το παρεκκλήσιο γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, στα εννιάμερα της Παναγίας.
Τέλος, στο υπόγειο μέρος του ιερού βήματος του ναού της Παναγίας Ελεούσης διασώζεται μέχρι και σήμερα μια βυζαντινή κινστέρνα (υπόγεια δεξαμενή νερού). Στην κινστέρνα αυτή υπάρχει πηγή με αγίασμα, ενώ στο χώρο υπάρχουν κίονες και σταυροθόλια. Το αγίασμα είναι πηγαίο και μαρτυρούνται πολλά θαύματα. Επίσης, στο ναό αυτό εκφωνούνταν τα “Μηνύματα” των εκλεγέντων επισκόπων. Το Μήνυμα ήταν ουσιαστικά η αναγγελία της εκλογής από την Σύνοδο στον υποψήφιο. Στην συνέχεια, ο υποψήφιος έδινε ομολογία πίστεως. Κατά το θρησκευτικό τελετουργικό μνημονευόταν κατά σειρά ο Βασιλεύς, ο Πατριάρχης και ο υποψήφιος επίσκοπος.
