Μια συγκλονιστική ιστορία ζωής με θέμα το αυτοκίνητο. Οι Αδελφοί Σερσέμη (εμείς τους ξέρουμε ως DUKES), κάνουν κάτι μοναδικό. Σχεδιάζουν και κατασκευάζουν body kits σπανιότατων κλασσικών αυτοκινήτων στο εργαστήριο τους στην Πτολεμαΐδα, και ανακατασκευάζουν ολόκληρα αυτοκίνητα εκ του μηδενός για πελάτες τους σε όλο τον πλανήτη. Μεγάλες του “αγάπες” οι αμερικάνικες Κάντιλακ.
Ο Κώστας Σερσέμης μιλά στα podcasts του E-PTOLEMEOS.GR και τον Αντώνη Πουγαρίδη:
– για τα ιδιαίτερα υλικά και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί,
– για τις εξαγωγές προϊόντων που κάνει στην Ελβετία και την Ιαπωνία,
– για τους πελάτες του – φανατικούς συλλέκτες πολυτελών αυτοκινήτων για ιδιαίτερα αυτοκίνητα με τα οποία έχει καταπιαστεί (ανάμεσα τους μία Κάντιλακ του Βασιλιά Παύλου, ένα σπάνιο MG της Τζένης Καρέζη, και μια Rolls Royce του 1912)
– για το όνειρο του να βρει την μοναδική Κάντιλακ που οδηγούσε ο αγαπημένος του Έλβις Πρίσλεϊ στις Ηνωμένες Πολιτείες
– για το ότι επέλεξε να μην φύγει από την Πτολεμαΐδα παρά το ότι θα μπορούσε να δραστηριοποιηθεί σε μεγαλύτερες αγορές.
Ο Κώστας εξηγεί ότι όλα τα όνειρα ξεκινούν από ένα …γκαράζ, και ειδικά γι’ αυτούς το γκαράζ του πατέρα τους: “Η αγάπη που είχαμε από μικροί με τα μοντέλα αυτοκινητων και τα τηλεκατευθυνόμενα μας έφερε ως εδώ. Όλα ξεκινούν όταν ένα παιδί ξεκινά να ζωγραφίζει και να κόβει αυτό που ζωγράφισε με ψαλιδάκι”.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ – ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ !
Α.Π. Συζητάμε με το Κώστα Σερσέμη ιδιοκτήτη των Dukes Racing έτσι όπως τους ξέρουμε πολλοί στην Πτολεμαΐδα. Είναι ένα συνεργείο αυτοκινήτων διαφορετικά από όλα τα άλλα που ξέρουμε και η ιδιαιτερότητα του έγκειται στο ότι έχουν ένα μεράκι μέσω μιας μεθόδου που θα μας εξηγήσει ο Κώστας να κατασκευάζουν πρωτότυπα και αντίγραφα αυτοκινήτων με μια ιδιαίτερη αγάπη στα κλασικά αμερικανικά αυτοκίνητα.
Πιο συγκεκριμένα η Κάντιλακ είναι μια από τις αγαπημένες του μάρκες και σήμερα θα πούμε αυτή τη πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που πραγματικά εξελίσσεται στην Πτολεμαΐδα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας ο Κώστας και τα αδέρφια του είναι σε αυτό το αντικείμενο, που το ξέρουμε και μας εντυπωσιάζει.
Κώστα είναι πολύ ιδιαίτερο αυτό που κάνεις και πολλοί στην περιοχή μπορεί να μη σε γνωρίζουν, αλλά σε γνωρίζουν από όλο τον κόσμο. Να πω ότι εδώ δίπλα μας βλέπω δυο πολύ μεγάλα κουτιά που ετοιμάζονται να φύγουν για την Ελβετία και είναι κομμάτια πρόσοψης αυτοκινήτων από το Μπότικιντ πολύ σπουδαίων και σημαντικών αυτοκινήτων και πιο συγκεκριμένα του Alfa Romeo 155 gta που κάποιος Ελβετός σε πήρε τηλέφωνο και στα παρήγγειλε. Θα μας πεις πως προέκυψε όλο αυτό γιατί έχω αντιληφθεί εγώ ότι πρόκειται για ένα ακριβό σπορ για αυτούς που ασχολούνται με αυτά τα αυτοκίνητα, τους συλλέκτες, ή και για τους κατόχους που θέλουν να τα έχουν στην αυλή και στα γκαράζ τους ή και να τα χρησιμοποιούν στην καθημερινότητα τους και μόνο οι φωτογραφίες εμάς μας εντυπωσιάζουν.
Έχεις κανονικό συνεργείο τόσα χρόνια. Πως ξεκίνησες και πως ήταν η αρχή για αυτό το πράγμα της κατασκευής και των αντιγράφων αλλά και των πρωτοτύπων αυτοκινήτων.
Κ.Σ. : Οι μεγάλες ιδέες ξεκινούν από ένα γκαράζ. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στο γκαράζ του συγχωρεμένου του πατέρα μας και σιγά-σιγά το εξελίξαμε και το φέραμε σε επίπεδο επαγγελματικό και σταδιακά προχωρήσαμε και δεν μείναμε στάσιμοι.
Η αγάπη που είχαμε από μικροί με τα μοντέλα αυτοκινήτων στα τηλεκατευθυνόμενα το κάναμε πράξη σε μεγαλύτερα, σε πραγματικά μεγέθη και αυτοκίνητα.
Α.Π. Δεν ξέρω πόσο συχνό είναι ένας άνθρωπος που ασχολείται με τον μοντελισμό να πει ότι έπαιζε πιτσιρικάς με τηλεκατευθυνόμενα και τώρα φτιάχνει αυτοκίνητα. Εσένα μπορεί να σου είναι οικείο γιατί στην καθημερινότητα σου το κάνεις.
Κ.Σ.: Όχι το πιο σπουδαίο είναι αλλού και ξεκινάει σε όλα τα παιδάκια όταν μαθαίνει το χέρι να ζωγραφίζει και να κόβει με ψαλιδάκι. Η κίνηση είναι από εκεί στην πραγματικότητα. Στη συνέχεια μπορείς και εφόσον κόβεις το χαρτάκι και ζωγραφίζεις να κάνεις οτιδήποτε σε άλλα μεγέθη. Εμείς δεν σταματήσαμε ποτέ να έχουμε πάθος με το αυτοκίνητο και με τα μοντέλα και σε κάποια φάση «γνωρίσαμε» κάποια συνθετικά υλικά (φάιμπερ γκλας, κάρμπον κ.α.) και τα εφαρμόσαμε πάνω στα αυτοκίνητα.
Α.Π. Αυτή τη τεχνογνωσία προήλθε από κάπου ή την αποκτήσατε μόνοι σας;
Κ.Σ. : Διαβάσαμε πολύ και τότε δεν υπήρχε το ίντερνετ όπως είναι στις μέρες μας που μπορείς να δεις βιντεάκια τι πρέπει κάνεις. Έπρεπε να διαβάζεις τεχνικά βιβλία και εγχειρίδια προϊόντων και δεν μου το έμαθε αρχικά κάποιος μάστορας αλλά στη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας αναγκαστήκαμε να πάμε σε Ναυπηγείο που επισκευάζαμε τα βανκ του στρατού και εκεί είχαμε καλύτερη εξάσκηση με τα υλικά σε ποσότητες.
Α.Π. Άρα ως φαντάρος είχες μια εξάσκηση που σε βοήθησε να κατασκευάσεις.
Κ.Σ.: Μας βοήθησε περαιτέρω γιατί πρώτα είχαμε επισκευές και μικροκατασκευές σαν παιδιά. Μετά σαν μεγάλα παιδιά είχαμε εξοικείωση με μεγάλες επισκευές και κατασκευές.
Στη συνέχεα όταν έπεσε στα χέρια μας μια Lotus από ένα φίλο που δεν μπορούσε να την επισκευάσει και έμαθε ότι είχα ασχοληθεί με αυτά τα υλικά και έτσι ξεκινήσαμε επισκευάζοντας αυτό το αυτοκίνητο και πιάναμε επιλεκτικά αφού δεν θέλαμε να πάει η δουλειά σε αυτό το τομέα αλλά πήγε από μόνη της κατά κάποιο τρόπο.
Α.Π. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε όλη αυτή η τεχνογνωσία να μπορείς να «πιάσεις» οποιοδήποτε μοντέλο.
Κ.Σ.: Ξεκινήσαμε μετά και κάναμε τμήμα παραγωγής πολυεστερικών προϊόντων
Α.Π. Αυτό είναι σημαντικό. Το υλικό που χρησιμοποιείται για την κατασκευή καινούργιων εξαρτημάτων (προφυλακτήρων κ.α.) είναι πολυεστέρας;
Κ.Σ.: Πολυεστέρας, Βινυλεστέρας αλλά κυρίως στις μέρες μας είναι τα εποξικά.
Α.Π. Σχετικά με τα ανθρακονήματα που έχουν μπει στη ζωή μας;
Κ.Σ.: Είναι παρόμοια με τα εποξικά. Στη μια περίπτωση έχεις να κάνεις με ίνες υάλου και στην άλλη με ίνες άνθρακα. Η διαδικασία από εκεί και πέρα είναι παρόμοια, ή θα είναι λέι απ ή βάνγκουμ απ.
Α.Π. Να αναφέρουμε λίγο για την διαδικασία για καταλάβουν όλοι τι ακριβώς κάνεις. Καταρχάς να πούμε για τα πρωτότυπα και μετά για τις ρέπλικες. Στα πρωτότυπα δηλαδή αυτά που σου ζητάνε να κάνεις είναι τι; Είναι ένα αυτοκίνητο «διαλυμένο» και σου λένε να φτιάξεις το περίβλημα του από την αρχή; Πολύ χοντρικά την διαδικασία.
Κ.Σ.: Αυτό γίνεται με 2 τρόπους. Ο ένας εφόσον υπάρχουν ανταλλακτικά, τα εισάγουμε και αντικαθιστούμε τα παλιά σαθρά με τα καινούρια και μετά ότι δεν υπάρχει αναγκαζόμαστε να το κατασκευάσουμε. Πρώτα σε λαμαρίνα και μετά σε ότι υλικό απαιτεί το κάθε αυτοκίνητο. Η λαμαρίνα δεν είναι αυτό που λέμε το καλούπι και είναι λίγο μπερδεμένο. Για να βγάλουμε καλούπι χρειαζόμαστε ένα προϊόν το οποίο όταν υπάρχει κάνουμε μια διαδικασία στίλβωσης και τελειοποίησης του πρωτότυπου και μετά ξεκινάει η διαδικασία παραγωγής καλουπιού. Αφού τελειώσουμε το καλούπι, τη φόρμα, μετά μέσα σε αυτό θα παράγουμε το προϊόν, γίνεται αντίθετα η διαδικασία. Έτσι μπορείς να έχεις πιστά αντίγραφα με αυτό το τρόπο σε οτιδήποτε και όχι μόνο σε αυτοκίνητο.
Τώρα αν δεν υπάρχει όμως πρωτότυπο πρέπει να το κατασκευάσεις. Να γίνεις γλύπτης να κάνεις ένα γλυπτό με διαστάσεις πραγματικού και μετά να κάνεις τη διαδικασία παραγωγής καλουπιού.
Α.Π. Μου έδειξες πριν μια μινιατούρα από Κάντιλακ 1:48 και μου εξηγούσες ότι από αυτή μπορείς να κάνεις αυτοκίνητο. Εξήγησε το μας λίγο.
Κ.Σ.: Βγάζεις κλίμακα. Για παράδειγμα. Το 1:48 σημαίνει ότι είναι 48 φορές μικρότερο από το πραγματικό. Δηλαδή πηγαίνουμε σε ένα κατάστημα παιχνιδιών, αγοράζεις ένα αυτοκίνητο που είναι ακριβείας και δεν είναι για παιδάκια γιατί κοστίζει από 350 ευρώ και πάνω και από εκεί και μετά υπολογίζεις όλα τα μέρη του αυτοκινήτου, χρησιμοποιείς το λογισμικό autocad για να κάνεις προπόνηση και μετά ….τα χέρια.
Α.Π. Είναι σημαντικό να το πούμε αυτό ότι χρησιμοποιείς τα χέρια γιατί η δυσκολία είναι, αφού δεν έχεις 3d εκτυπωτή ούτε CNC, ότι γίνεσαι πραγματικός γλύπτης για να φτιάξεις το αντίγραφο που μπορεί να μπει σε ένα αυτοκίνητο που είναι λειτουργικό και μηχανικά εντάξει και κατασκευάζεις εκ του μηδενός π.χ. το φτερό που μπορεί να λείπει, το βάζεις και το παίρνει ο κάτοχος και φεύγει.
Κ.Σ.: Ο σκοπός μας είναι πιο σύνθετος. Πέρα από τις ανακατασκευές που κάνουμε στα ιστορικά αυτοκίνητα, σκοπό έχουμε να παράγουμε προϊόντα τα οποία με περηφάνια έχουμε, πέρα από την φίρμα, και τη λέξη Made in Ptolemaida Hellas.
Α.Π. Άρα μπορούμε να πούμε ότι στην Πτολεμαΐδα κατασκευάζονται μέρη αυτοκινήτων από το 0 τα οποία τα στέλνεις, Ελβετία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία και σε όλο το κόσμο κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Σχετικά με τα αντίγραφα τώρα. Πως φτιάχνεις μια ρέπλικα;
Κ.Σ. : Για να φτιάξεις μια ρέπλικα χρειαζόμαστε ένα πρωτότυπο γιατί εκεί πρέπει να βγάλουμε ένα καλούπι ακριβείας γιατί όταν λέμε τη λέξη ρέπλικα μπορεί το αυτοκίνητο να μην είναι γνήσιο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι ολόιδιο με το γνήσιο.
Άρα αντίγραφο σημαίνει ότι βάζεις κάτω το αυτοκίνητο, «λύνεις» ότι εξάρτημα «λύνει» και βγάζεις καλούπι. Το αμάξωμα, το κουφάρι, το πάτωμα, τα φτερά, τις πόρτες και το κατασκευάζεις από την αρχή.
Α.Π. Δηλαδή παρά το ότι δεν μπορείς να κάνεις μαζική παραγωγή, είναι σαν να έχεις στο συνεργείο σου ένα μικρό εργοστάσιο αυτοκινήτων. Άρα φτιάχνεις κομμάτι-κομμάτι τα πάντα και ότι δεν μπορείς να βρεις στο εμπόριο.
Κ.Σ.: Κατασκευάζουμε όλα το αμάξωμα με τα μέρη του (φτερά, πορτπαγκάζ, πάτωμα κ.α.) που θα ήταν φυσιολογικά στη λαμαρίνα από Fiber Glass. Σε δεύτερη μοίρα έρχονται τα μηχανικά και ηλεκτρολογικά μέρη. Το υποκατάστημα που έχουμε εδώ με την επωνυμία Fiber Glass Hellas είναι άλλο από το κεντρικό μας συνεργείο Dukes Racing που αναλαμβάνει ηλεκτρολογικά και μηχανικά μέρη.
Αφού ολοκληρωθεί το αμάξωμα μετά θα πάει στο συνεργείο, θα στήσεις ο Δημήτρης καλωδίωση και από εκεί και μετά θα δανειστούμε ή θα φέρουμε από Αμερική μηχανές, σασμάν, φρένα και θα τα αγοράσουμε.
Α.Π. Επειδή καταπιάνεσαι με σπάνια αυτοκίνητα. Αν δεν μπορεί λοιπόν να βρεθεί μια μηχανή από μια Κάντιλακ του 1952 τι κάνεις;
Κ.Σ. Θα βάλουμε του 1953. Εσύ είπες την κάντιλακ. Εγώ θα πω του Ντοτζ. Στα Ντότζ μπορούμε να βάλουμε και από «αδερφάκια» του η από Πλίμουθ αφού είναι από την ίδια «οικογένεια» αυτοκινήτων.
Ανταλλακτικά υπάρχουν και το θέμα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι ότι πάμε στη μεταβατική περίοδο όπου πρέπει να ψαχτούμε με τα ηλεκτρικά και όχι με τα ηλεκτρολογικά μόνο γιατί θα πρέπει να πάμε σε φάση ηλεκτροκίνησης και θα πρέπει να δούμε πως θα γίνει ένα παλιό αυτοκίνητο με ηλεκτροκινητήρα.
Α.Π. Άρα θα μπορούμε να δούμε μια Lancia του 1970 κανονική η αντίγραφο της που θα έχει μπαταρία και θα είναι ηλεκτρικό αυτοκίνητο;
Κ.Σ.: Ναι. Χρονοδιάγραμμα δεν μπορούμε να δώσουμε, αλλά ο στόχος είναι αυτό.
Στην Ελλάδα ή ακόμα και στην Ευρώπη πόσοι σαν και εσένα κάνουν αυτή τη δουλειά;
Κ.Σ. : Αυτή τη στιγμή για παραγωγή προϊόντων την κάνουν διάφοροι. Τώρα για συγκεκριμένα μοντέλα έρχεται η εξειδίκευση. Π.χ. εμείς έχουμε 3 μοντέλα που είναι μονοπώλιο παγκοσμίως. Ένα είναι το Μπόντι Κιντ από το GTA Alfa Romeo 155, τη ρέπλικα του Ντοτζ Τσάρτζερ (το αντίγραφο του θρυλικού αυτοκινήτου των Dukes) και για κάποιες Alfa Romeo Gta παλιές ορισμένα τμήματα.
Για αυτά τα αμάξια δεν χρειάζονται οδηγίες αφού αυτές υπάρχουν όταν έχεις το αυτοκίνητο, σου «μιλάει» το αυτοκίνητο. Φυσικά κοιτάμε και τα manual υπάρχουν και στο ίντερνετ αλλά από εκεί και μετά όταν κατασκευάζεις κάτι από την αρχή και μετά από κάποια χρόνια εμπειρίας μπορείς να βρεις και μια ατέλεια που είχε η κατασκευαστική και να ενισχύσεις κάποια μέρη. Μετά όταν θα γίνει το αυτοκίνητο από ίνες δεν έχει πρόβλημα διάβρωσης και να σαπίσει και μπορεί να «φορεθεί» σε σωληνωτό πλαίσιο και να γίνει πιο ευέλικτο και πιο δυνατό.
Α.Π. Η απορία μου για το Manual ήταν γιατί όταν «λύσεις» ένα αυτοκίνητο υπάρχουν κάποιες χιλιάδες μέρη
Κ.Σ.: Αυτά τα αριθμούμε όταν τα βγάζουμε κομμάτι-κομμάτι για να γίνει καλούπι και μετά πρέπει να «κουμπώνει» το ένα στο άλλο και άρα δεν θέλω οδηγίες χρήσης πως μπαίνει η πόρτα ή το φτερό.
Α.Π. Είστε σε αυτή τη δραστηριότητα αρκετά χρόνια. Πόσα αυτοκίνητα έχετε φτιάξει.
Κ.Σ: Έχουμε φτιάξει πολύ πιο πάνω από 100 αυτοκίνητα πρωτότυπα και ρέπλικες. Εδώ να πω ότι κατασκευάζουμε και για συναδέλφους. Στην Αθήνα υπάρχουν κάποιοι τεχνίτες οι οποίοι μας παραγγέλνουν ανταλλακτικά για «δύσκολα» αυτοκίνητα τα οποία τα παράγουμε και τα στέλνουμε. Δηλαδή παράγουμε και για αυτοκίνητα που είναι στην καθημερινότητα, είναι λίγο σπάνια και μας αρέσουν.
Α.Π. Οι κάτοχοι των αυτοκινήτων αυτών θα είναι είτε συλλέκτες, φαντάζομαι θα υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ πορωμένοι με αυτό το πράγμα και θα έχουν στόλο αυτοκινήτων που είναι ανακατασκευασμένα και το ψάχνουν και σίγουρα τους έχεις γνωρίσει.
Κ.Σ.: Έχει άτομα που έχουν μεγάλη συλλογή από αυτοκίνητα και μάλιστα γνωστοί και διάσημοι και ψάχνουν να βρουν πρωτότυπα. Όταν δεν θα μπορέσει να βρει και να αγοράσει, τότε θα καταφύγει στη λύση ρέπλικας για να συμπληρώσει τη συλλογή να έχει και αυτό.
Α.Π. Άρα μιλάμε για πάθος μεγάλο, γιατί είναι και ακριβό σπορ γιατί όταν έχεις 10 κάντιλακ και σου λείπει μια και λες το Σερσέμη φτιάξε μου ένα φτερό γιατί έχει σπάσει, μιλάμε δηλαδή για πολύ πωρωμένο κόσμο.
Θέλω τώρα να μου πεις μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα από αυτοκίνητα που έχεις φτιάξει και σου έχουν κάνει εντύπωση και το ξεκινάω αυτό με αφορμή το αυτοκίνητο το γάμου σου. Ένας τόσο πωρωμένος άνθρωπος που αγαπάει αυτή τη δουλειά δεν θα μπορούσε να παντρευτεί χωρίς να έχει κλασσικό αυτοκίνητο. Ήταν μια πολύ σπάνια Κάντιλακ.
Κ.Σ.: Με την Κάντιλακ φέραμε τη νύφη. Το σπάνιο το είχα εγώ.
Α.Π. Μάθαμε εκείνη τη περίοδο ότι ανακατασκευάσατε ένα όχημα το οποίο ήταν στο στόλο του Βασιλιά Παύλου και όταν υπήρχε εκείνο το καιρό είχε και πινακίδες «Β.Ο.». Πες μας πως έγινε και ένα τέτοιο αμάξι ήρθε στην Πτολεμαΐδα και μετά να πηγαίνει στον ιδιοκτήτη του.
Κ.Σ.: Ο ιδιοκτήτης του είναι συλλέκτης πάνω από όλα αλλά και εκδίδει και κάποια περιοδικά ειδικού τύπου. Όταν έμαθε ότι φέραμε το Ντότζ Τσάρτζερ του 69 από το Κάνσας το 2015 ήρθε για να κάνει θέμα στο περιοδικό και έτσι έγινε η πρώτη επαφή. Αφού είδε τι δουλειά κάνουμε μας ρώτησε αν μπορούμε να αναλάβουμε την κάντιλακ που είχε και η οποία ήταν σάπια και είχε πάει σε 10 ή 11 διαφορετικά καταστήματα Κρήτη, Αθήνα και είχε ξεκινήσει να την ανακατασκευάζει αλλά ήταν στη φάση της αμμοβολής και ο καθένας το έπιανε και το παρατούσε.
Μου έδειξε φωτογραφίες και η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να το «πιάσω» γιατί είχε γυρίσει πολλά μαγαζιά και από μια βίδα να είχε χαθεί στο τέλος θα ήταν μισό. Πάνω στη συζήτηση μου εκμυστηρεύτηκε ότι το αυτοκίνητο είχε καταγωγή από το Τατόι και άνηκε στο Βασιλιά Παύλο. Έτσι εγώ το είδα σαν πρόκληση, γιατί να μην πιάσουμε ένα αυτοκίνητο του 61 με διάσημο κάτοχο. Είπα το ναι λοιπόν με ότι μπελά συνεπαγόταν αυτό με κυριότερο να πιάσεις αυτοκίνητο που «λύθηκε» αλλού.
Εκεί ξεκινάει η δυσκολία και στην εύρεση ανταλλακτικών, ότι κάποια θα έχουν χαθεί. Δόξα το Θεό όμως τα πήγαμε καλά, το φέραμε στην αρχική μορφή όπως όταν βγήκε από το εργοστάσιο. Ταλαιπωρηθήκαμε βέβαια και μας πήρε σχεδόν 9 μήνες για να το κάνουμε.
Α.Π. Στην Πτολεμαΐδα ξέρω επίσης ότι έγινε τμήμα της ανακατασκευής ενός σπάνιου MG της Τζένης Καρέζη.
Κ.Σ.: Ναι όντως. Έγινε εν μέρει η φανοποιεία και μετά συνέχισε σε αυτόν που το είχε αναλάβει από την αρχή. Αυτό ήταν μια ανάλογη ιστορία με το προηγούμενο. Το είχε ένας συλλέκτης, κάπου έμπλεξε και μου είπε ότι θέλει να του κάνω συγκεκριμένα τμήματα, δηλαδή επισκευάσαμε τα περισσότερα από τα υπάρχοντα, αφαιρώντας το κατεστραμμένο κομμάτι και προσθέτοντας άλλο, κάποια από το 0, ολοκληρώσαμε και έφυγε για να συνεχίσει η δουλειά όπως είχε συμφωνηθεί.
Α.Π. Μου έδειξες και μια φωτογραφία με μια Πόντιακ που μου κάνει εντύπωση γιατί είναι το σκαρί του διάσημου τηλεοπτικού ΚΙΤ
Κ.Σ.: Ναι το κάναμε και αυτό. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά σπάνια μοντέλα και το πιο δύσκολο και παλαιότερο που κάναμε ήταν μια Rolls-Royce του 1912 η οποία είχε ξύλινο σασί το οποίο δεν σάπισε γιατί ήταν σε βραστό λάδι αρχικά και μετά σε βραστή πίσσα και πέρα από τις τρύπες που είχε μετά δεν μπορείς να το τρυπήσεις γιατί είναι πιο δυνατό και από το ατσάλι.
Φυσικά στην Ελλάδα υπάρχουν και πιο παλιά αμάξια που τα έχουν συλλέκτες σε ειδικούς χώρους με ιδανικές συνθήκες. Τα αμάξια αυτά είναι λειτουργικά αλλά τα βγάζουν λίγες φορές το χρόνο και για αποφυγή ατυχημάτων, κακού ματιού, υγρασίας, διάβρωσης ήλιου κ.α. Σε αυτό το αυτοκίνητο λοιπόν (Rolls-Royce) το ξηλώσαμε όλο το επαναφέραμε στο αρχικό στάδιο όπως βγήκε από το εργοστάσιο χρησιμοποιώντας πολλές πληροφορίες από το ίντερνετ και συμβουλευτήκαμε παλιούς μάστορες παππούδες από όλο το κόσμο.
Α.Π. Με ποιο αυτοκίνητο θα ήθελες να καταπιαστείς το οποίο δεν το έχεις κάνει ακόμα και σου αρέσει;
Κ.Σ.: Αυτό το αυτοκίνητο που μου αρέσει πολύ και θα ήθελα να το αποκτήσω όχι να ασχοληθώ απλά είναι η Κάντιλακ σαν αυτή που είχε ο Έλβις Πρίσλεϊ, τη ροζ τη διάσημη. Αυτό βέβαια είναι άπιαστο όνειρο. Πρώτα από όλα να πω ότι μου αρέσει σαν μοντέλο και μετά βασικό ρόλο παίζει ο Έλβις αφού κάποτε ήμασταν ροκάδες. Αυτό το αυτοκίνητο είναι πόθος πολλών συλλεκτών αλλά όπως είπα είναι άπιαστο γιατί είναι και σπάνιο αλλά και πολύ ακριβό ακόμα και χάλια να το βρεις.
Α.Π. Έχεις πελάτες στο εξωτερικό;
Κ.Σ.: Έχω ναι, κυρίως στην Ευρώπη.
Α.Π. Κλείνοντας θέλω να πω ότι «κρατάς πολύ χαμηλά τη μπάλα». Πως αισθάνεσαι που δεν σε ξέρει κανένας; Το έχεις επιδιώξει.
Κ.Σ.: Δεν πειράζει. Να σε ξέρουν και πάρα πολλοί μπορεί να είναι και πρόβλημα. Προσπαθώ να είμαι ταπεινός. Κάθε άνθρωπος έχει τις ιδιαιτερότητες του και ο καθένας είναι μοναδικός από τη φύση του.
Α.Π. Φαντάζομαι ότι οι πραγματικοί γνώστες του αντικειμένου από Αθήνα και αλλού όπως και οι συλλέκτες σε σέβονται και έρχονται μέχρι εδώ για να σε δουν και σου αναθέσουν τις εργασίες σε κάποια αυτοκίνητα.
Κ.Σ.: Δόξα τω Θεώ καταφέραμε μέσα από την δουλειά και την υπομονή και αποδείξαμε πράγματα αλλά και εδώ μας ξέρουν και μας προτιμάει ο κόσμος για το συνεργείο και σέρβις που χρειάζεται.
Α.Π. Είναι δύσκολο ότι κάνεις αυτή τη δουλειά σε μια απομακρυσμένη ακριτική περιοχή όπως η Πτολεμαΐδα. Σου δημιούργησε ποτέ πρόβλημα; Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι εδώ δεν έχει τέτοια αγορά, πάω στην Αθήνα.
Κ.Σ.: Τα πρώτα χρόνια ένιωθα μειονεκτικά και όντως αυτό για την Αθήνα το σκεφτήκαμε. Δεν το μετάνιωσα που μείναμε εδώ αλλά η Αθήνα είχε άλλη προοπτική.
Αλλά όπως μας ξέρεις είμαστε πατριώτες, αγαπάμε την Πτολεμαΐδα για αυτό τη διαφημίζουμε μέσα από τα προϊόντα, κάτι που δεν το βλέπεις συχνά.
Πλέον οι αποστάσεις έχουν μηδενιστεί αφού ένας που είναι αποφασισμένος να κάνει τη δουλειά του όταν ένας έρθει από το εξωτερικό αφού πιο εύκολα είναι να έρθει στην Πτολεμαΐδα αφού είτε από τα Βαλκάνια θα έρθει ή από Ηγουμενίτσα.
Δείτε επίσης:
