‘-Χάμπο…το έμαθες;
-Τι Κάκκο;
-Τέλος με τα capital controls!
-Έεε, ναι, το είχα ακούσει από μέρες στις ειδήσεις. Έγινε κι αυτό.
-Έγινε για. Όχι, είναι σοβαρό, Χάμπο. Να έχεις ντερβέναγα στους παράδες σου. Αυτό είναι για τ’ ανάθεμα, είναι…
-Είναι, Κάκκο. Δικά μου είναι ρε κύριε τα λεφτά. Γιατί να μη μπορώ να τα κάνω ό,τι θέλω; Θέλω τα παίρνω σήμερα όλα κι αύριο δεν έχω τίποτα. Θέλω τα καίω βρε αδερφέ!
-Ναι για. Λογαριασμό θα σου δώσω τι θα τα κάνω; Τα θέλω βρε, Και τα θέλω εδώ και τώρα. Όχι λίγα- λίγα και όποτε…
-Συμφωνώ, Κάκκο. Εκατό τοις εκατό συμφωνώ. Και ξέρεις κάτι; Ούτε που το καταλάβαμε, αλλά αυτό το capital controls, αυτό δηλαδή, που με άλλα λόγια βάλαμε δερβέναγα στους παράδες μας, πότε και πόσα θα μπορούμε να πάρουμε…ξέρει πόσο κράτησες
Πόσο, Χάμπο; Πάντως πρέπει να ήταν πολύ!
-Μόνο πολύ; Πενήντα μήνες, Κάκκο. Ούτε ένα, ούτε δύο.
-Πενηντα μήνες, έεε Χάμπο;
-Δηλαδή, τέσσερα χρόνια και δύο μήνες. Χαρές και πανηγύρια πια τώρα που καταργούνται. Και δεν είν’ μόνο που θα Καταργηθεί αυτό το μέτρο…
-Αλλά,τι άλλο είναι, Χάμπο;
Είν’ που θα αλλάξει και η ψυχολογία!
-Μακάρι, Χάμπο, μακάρι. Γιατί, κάπου το διάβασα, η οικονομία είναι κυρίως ψυχολογία. Αυτό είναι!
-Σωστά, Κάκκο. Εγώ, οικονομολόγος δεν είμαι, αλλά ήδη νιιωθω καλύτερα. Έτσι μ’ έρχεται να ξοδέψω κάτι παραπάνω…Πετράκη…φέρε μας δύο τσίπουρα και με ενισχυμένο μεζέ, σε παρακαλώ!
-Εφθασαβ, Χάμπο, αμέσως!
-Άαα να πια! Να ξοδέψουμε κάτι, ρε Κάκκο. Να πάρει μπροστά και η οικονομία.
-Ναι, Χάμπο. Έτσι είναι…Θέλω να πάω να τραβήξω λεφτά, να μπορώ Βε παιδί μου. Να μη με λένε όχι και Γκογκ και μουκ!
-Άαα να μπράβο! Να τραβήξω όσα λεφτά θέλω για!
-Ναι για. Θέλω όλα; Όλα!
-Όλα για…Να σου πω όμως κατι, Κάκκο;
-Τι, Χάμπο;
-Πανω σ’ αυτό που λέμε τώρα.
-Έεε, τι Χάμπο;
-Τώρα, Κάκκο, είτε με controls, έιτε με χωρίς controls, τι να τραβήξουμε; Μηδέν από μηδέν, μηδέν.
-Αυτό δε το σκέφτηκα, Χάμπο. Βρε δε βαριέσαι. Εγώ ξέρω πως άμα θέλω κι άμα έχω, μπορώ! Λίγο είναι;
-Τα τσίπουρα σας, Χάμπο…
-Άιντε, γεια μας!