Για να καταλάβουμε πως στη ζωή του ανθρώπου και ιδιαίτερα του πιστού στον Αληθινό Χριστιανό Αποκαλυφθέντα Θεό, ξεπερνιέται με την αιωνιότητα η χρονικότητα πρέπει να γνωρίζουμε αυτό. Ο πιστός έχει βάλει μέσα στο χρόνο το στοιχείο της αιωνιότητας που είναι ο Θεός της Αγάπης. Και η ΑΓΑΠΗ είναι ΑΙΩΝΙΑ, διαχρονική και υπερχρονική αξία. Αυτό είναι και το μυστικό που έχει τη δυνατότητα να μετατρέψει το χρόνο σε αιωνιότητα. Η ΑΓΑΠΗ.
Ας το καταλάβουμε καλά όλοι μας άρχοντες και αρχόμενοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ταγοί της ανθρωπότητας όπου της γης άνθρωποι, ότι χωρίς την αγάπη που δίδαξε και εφάρμοσε πρώτος ο ίδιος ο Χριστός δεν θα μπορούσε να έχουμε ούτε ΕΙΡΗΝΗ, ούτε κοινωνική δικαιοσύνη και κατάργηση των κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων, ούτε σεβασμό στο πρόσωπο του ανθρώπου και την αξία της ανθρώπινης ζωής, ούτε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ηθική και κοινωνική, ούτε προστασία της φύσης, του περιβάλλοντος και διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας, ούτε πρόοδο και πολιτισμό, ούτε, ούτε τέλος ΣΩΤΗΡΙΑ και ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.
Αυτή την πραγματικότητα, την τραγική που ζει και θα συνεχίζει η ανθρωπότητα μακριά από το Θεό της Αγάπης. Ένας πολύ γνωστός στον κόσμο Ρουμανογάλλος θεατρικός συγγραφέας είχε πει πως αν και αγωνίζεστε για την αγάπη και την ειρήνη και δεν φέρνετε αποτελέσματα, επειδή οι αξίες αυτές δεν προέρχονται από την πηγή τους που είναι Θεότητα. Και στη συνέχεια δίνει τη λύση λέγοντας Μόνο η θρησκεία θα μπορούσε να με κάνει να ζήσω. Μόνος ο Θεός μπορεί να μας βγάλει από την κατάσταση που ζούμε. Γι’ αυτό πρέπει να συμφιλιωθούμε με το Θεό και τους άλλους. Και δεν μπορεί να αγαπήσει κανείς τους ανθρώπους παρά μόνο αν έχουν το Θεό μέσα τους.
Γι’ αυτό έχουμε την εμπειρία οι πιστοί που δεν την νιώθει κάποιος άλλος έξω από το χώρο της Εκκλησίας, ότι «την εξαγιαστική ατμόσφαιρα της, η βίωση του χρόνου γίνεται παράγοντας εσωτερικής ισορροπίας, αρμονίας, δύναμης και πνευματικής προόδου.
Το μυστήριο του Βαπτίσματος και της μετάνοιας έχουν προσθενεργό δυναμισμό και αναδρομική ενέργεια γιατί σπάζουν προϋπάρχοντα τυραννικά πνευματικά δεσμά, εξουδετερώνουν τις τύψεις της συνείδησης και απομακρύνουν τους εφιάλτες ακόμα και του χειρότερου παρελθόντος.
Το βίωμα της εν Χριστώ Ελευθερίας και λύτρωσης πλουτίζει την ύπαρξη με τις πλέον ωραίες και χαρούμενες αναμνήσεις.
Χωρίς πίστη, ιδανικά και Αιώνιες αξίες με κορωνίδα την ΑΓΑΠΗ ο άνθρωπος είναι ξερός, είναι απλά μια καταναλωτική μονάδα.
Όποιος αγαπάει και τώρα και στην αιωνιότητα , είναι πάντα επίκαιρος γιατί η αγάπη όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος στον ύμνο του γι’ αυτή «ουδέποτε εκπίπτει».
Ο χρόνος αγιάζεται και αιωνίζεται, επομένως και ο άνθρωπος μόνο όταν δημιουργεί σχέσεις αληθινής Χριστιανικής Αγάπης προς το Θεό και το συνάνθρωπο του, διότι αυτές μας περνούν από την χρονικότητα στην Αιωνιότητα.
Με ένα τέτοιο πνεύμα, πνεύμα αγάπης και όχι τυπικής ή επιστημονικής έρευνας, ας αξιοποιήσουμε και την παρούσα χρονιά του 2014, αλλά και κάθε χρονιά.
Η αγάπη ας ξεκινήσει από τον ίδιο τον εαυτό μας. Αν τον αγαπάμε, ας αρχίσουμε μόνοι μας την προσωπική μας ηθική στατιστική όπως έκαναν οι αρχαίοι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι. Δηλαδή κάθε βράδυ αναλογιζόταν τι κενά έχουμε, τι πράξαμε που δεν έπρεπε και μας ζημίωσε υλικά και ηθικά τι πρέπει να κάνουμε από δω και πέρα για το δικό μας καλό και τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Ας σταθούμε στο δικό μας ηθικό ισοζύγιο κι ας κάνουμε τον πνευματικό απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Οφείλει ο καθένας μας να στοχάζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου και το παρελθόν του να γίνεται μάθημα και σύμβουλος για το μέλλον. Ο άνθρωπος και μόνο αυτός από όλα τα δημιουργήματα έχει τη συναίσθηση του χρόνου και μπορεί να θυμηθεί το παρελθόν ή να προγραμματίσει ό,τι καλό για το μέλλον.
Ας αξιοποιήσουμε την αξία του Χρόνου, η φωνή των προγόνων μας «Χρόνου φείδου» (μη σπαταλάς τον καιρό σου), συνδυασμένη με το λόγο του Ευαγγελίου «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραιπονηραί εστί», ας εισακουσθεί και να γίνει εφαρμογή στη ζωή μας για προκοπή και πρόοδο υλική και πνευματική. Μη ξεγελιόμαστε από τα εφήμερα, τα χρόνια δεν ξαναγυρίζουν, ούτε και τα δευτερόλεπτα ακόμη για να τ’ αξιοποιήσουμε όποτε και όπως θέλουμε.
Κάποτε οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον εφευρέτη του ηλεκτρισμού Έντισσον τι θεωρεί σημαντικότερο πράγμα στη ζωή του και εκείνος απάντησε «το Χρόνο».
Εξάλλου τα νιάτα πλάστηκαν για ηρωϊσμό όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο περίφημος Γάλλος ποιητής Πωλ Κλωντέλ, με άλλα λόγια η νεανική τους ηλικία είναι για προκοπή, δημιουργία και κατορθώματα παντός είδους.
Ένας Άγιος τονίζοντας την αξία του Χρόνου έλεγε ότι «καμιά απώλεια δεν είναι πιο μεγάλη από την απώλεια του Χρόνου».
Πολλοί άθεοι μετανόησαν στο τέλος της ζωής τους και ήθελαν λίγο χρόνο για να επανορθώσουν ότι κακό έκαναν στον εαυτό τους και στην ψυχή των άλλων.
Δικαιολογημένα επισημαίνουν και προειδοποιούν οι πνευματικοί της Εκκλησίας μας όταν την αξία του καιρού θα την αισθανθούμε τις τελευταίες στιγμές της ζωής μας, όταν θα θέλουμε να είχαμε ακόμα λίγες ώρες για να προετοιμασθούμε καλύτερα για την αιωνιότητα.
Πρέπει όλοι μας να έχουμε υπόψη αι το άσκοπο ξόδεμα του πλούτου, επανορθώνοντας, της υγείας μας πολλές φορές σπάνια, όμως του Χρόνου όμως ποτέ.
Μια αλήθεια που επιβεβαιώνει ο Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος όταν λέγει «φεύγει ανεπανόρθωτα ο Χρόνος».
Και για να θυμηθούμε το μεγάλο μας Ηπειρώτη ποιητή Ι. Βηλαρά που έγραψε σχετικά για τον χρόνο:
«επειδή φτερά βαστάει
φεύγει, τρέχει σα νερό
Κι όποιος δεν τον κυνηγάει
Χάνει πάντα ένα μισθό».
Προσοχή λοιπόν γιατί οι ώρες παρέρχονται και θα δώσουμε λόγο. Λόγια γραμμένα σ’ ένα ηλιακό ρολόγι της Οξφόρδης και «ο χρόνος χάνει εκείνους που τον χάνουν». Σε δυνατό προβληματισμό και πολύ σκέψη πρέπει να μας βάλουν τα λόγια του ποιητή Π. Κλωντέλ, ότι «όποιος σκοτώνει τον καιρό του, σκοτώνει κι αυτή τη ζωή, χάνει και την άλλη».
Γι’ αυτό λοιπόν αν προσέξουμε όλοι μας και ας εφαρμόσουμε στη ζωή μας τη ρήση «ως καιρόν έχουμε εργαζόμεθα το αγαθό προς πάντας».
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ