Ας κάνουμε την εξής υπόθεση. Στο φετινό πρωτάθλημα της FootballLeague (Β’ εθνική για να καταλαβαινόμαστε) νικητής δεν αναδεικνύεται ο ΟΦΗ αλλά ο Ολυμπιακός Βόλου. Είσαι Πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Πειραιώς και μέλος της Ένωσης SuperLeagueπου διεξάγει το πρωτάθλημα της Ά Εθνικής στο οποίο θα ανέλθει ο Ολυμπιακός Βόλου μόνο αν εσύ συμφωνήσεις.
Εσύ δεν συμφωνείς γιατί θεωρείς ότι μόνο η ομάδα της οποίας είσαι Πρόεδρος δικαιούται να αποκαλείται Ολυμπιακός σε όλη την Ελλάδα. Η ομάδα σου χρησιμοποιεί τον όρο ήδη από το 1925, ενώ οι «σφετεριστές» από το 1937. Είχαν το θράσος δε να οικειοποιηθούν και τα ιστορικά σου σύμβολα και να χρησιμοποιούν τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο σήμα τους. Επίσης ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού Βόλου είναι κολλητός με τον Πρόεδρο του αιωνίου αντιπάλου σου. Οι υπόλοιπες ομάδες σε πιέζουν για να ενταχθεί στο πρωτάθλημα γιατί είναι επ’ ωφελεία της Ενώσεως να έχει και μια ομάδα από τον Βόλο. Ο Ολυμπιακός Βόλου, βλέποντας ότι θα μείνει στην απ’ έξω, δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε αλλαγή του καταστατικού δηλώνοντας ότι δεν έχει καμία σχέση με την πόλη του Πειραιά. Τι κάνεις; Συμφωνείς με το σκεπτικό να σταματήσεις να απασχολείς τους συμβούλους σου με ένα τέτοιο ζήτημα αντί με τις μεταγραφές ποδοσφαιριστών για να κερδίσεις τον αιώνιο αντίπαλο; Δεν συμφωνείς; Συμφωνείς αναγκαστικά ζητώντας κάτι παραπάνω;
Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έκανε απλά το πρώτο. Γιατί αυτό έκανε και εχθές, όπως προκύπτει από την παρουσίαση της συμφωνίας για το όνομα της ΠΓΔΜ κατά το διάγγελμα του. Αυτό όμως καθιστά και τις δύο συμφωνίες, και την υποθετική – ποδοσφαιρική και την πραγματική – εθνική, κακές.
Η λέξη «Μακεδονία» είναι ένα τεράστιο, πραγματικά, brandname, και σαν τέτοιο καθίσταται ανεκτίμητο περιουσιακό στοιχείο της χώρας μας. Με αυτή την λέξη συμπλέκονται εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες, ιδιωτικά ελληνικά σήματα και διακριτικοί τίτλοι.Το περιουσιακό αυτό στοιχείο το κατέχουμε ως νεοσύστατο κράτος από το 1913 αποκλειστικά, ενδεχομένως καταχρηστικά, δεν διαφωνώ σ’ αυτό. Είναι όμως δικό μας και μόνο αν συμφωνήσουμε εμείς, ως αποκλειστικοί ιδιοκτήτες του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί νομότυπα από τρίτο. Επομένως, αν εξαναγκαζόμασταν να το παραχωρήσουμε έπρεπενα το δώσουμε με ακριβό τίμημα. Πανάκριβα.
Και εμείς τι κάναμε; Το δώσαμε για να λυθεί ετσιθελικά ένα πρόβλημα των Σκοπιανών για να μπορούν οι διπλωμάτες μας δήθεν να ασχοληθούν με τον … αιώνιο αντίπαλο την Τουρκία, την αναγνώριση της Ελληνικότητας του Μεγ. Αλεξάνδρου, λες και δεν την είχαμε (άραγε από ποιον μη γραφικό αγράμματο αμφισβητήθηκε αυτή ποτέ;), μια επιστολή μη δεσμευτικού χαρακτήρα προς τις τρίτες χώρες να τους αποκαλούν Βόρεια Μακεδονία και μερικές τσίγκινες ταμπέλες κάτω από τα αγάλματα και αυτό είναι όλο.
Επανέρχομαι στο ποδοσφαιρικό παράδειγμα. Τι θα μπορούσε να ζητήσει ο υποθετικός Πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς εφόσον σώνει και ντε πρέπει να παίξει στο πρωτάθλημα και ο Ολυμπιακός Βόλου; Θα μπορούσε για παράδειγμα να ζητήσει μεγαλύτερο μερίδιο από τα τηλεοπτικά έσοδα. Έτσι και εμείς.
Οι μόνοι επωφελούμενοι οικονομικά από την συμφωνία είναι οι Σκοπιανοί. Ακόμα και αν δεν ενταχθούν στην ΕΕ, προενταξιακά θα λάβουν πακτωλό χρημάτων. Χρήματα που τα στερούμαστε εμείς, οι Πολωνοί, οι Εσθονοί, οι Ρουμάνοι ή ακόμα χειρότερα χρήματα που θα έχουμε καταβάλει εμείς με την φορολογία μας. Αντίθετα για την …νότια Μακεδονία τίποτα, ούτε ένα οικονομικό αντισταθμιστικό μέτροαπό ΕΕ και ΗΠΑ, ρητά αποτυπωμένο στην συμφωνία, έστω για να χρυσώσουν το χάπι στους κατοίκους της.
Δώσαμε ένα τεράστιο περιουσιακό μας στοιχείο για ένα βαρβάτο τίποτα.