Ένας από τους σοβαρότερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας, δεν είναι η επιβουλή των εχθρών, ούτε η οικονομική κατάσταση που μαστίζει την κοινωνία, αλλά το δημογραφικό πρόβλημα που τις τελευταίες δεκαετίες χειροτέρεψε με τη γήρανση του πληθυσμού και της μετανάστευσης χιλιάδων νέων της πατρίδας μας, που προσπαθούν να βρούν καλύτερη τύχη σε μακρινές Ηπείρους.
Το πρόβλημα άρχισε παρουσιαζόμενο, μετά τη δεκαετία του 60, αλλά κανείς δεν προέβλεπε τις τεράστιες διαστάσεις που θα έπαιρνε ώστε σήμερα να είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Στο όνομα μιας παρεξηγημένης προόδου η πολυτεκνία θεωρούνταν προνόμιο του μη ανεπτυγμένου τμήματος του λαού. Και τι δεν άκουσε η πολύτεκνη ελληνίδα, από τους πάσης φύσεως προοδευτικούς. Την αποκαλούσαν παιδοποιητική μηχανή, καθυστερημένη σεξουαλικά, στερούμενη αισθήματος ευθύνης έναντι των παιδιών που έφερε στον κόσμο. έτσι έφθασε ο καιρός και το μη ανεπτυγμένο τμήμα του λαού να παίρνει κι αυτό εκδίκηση, ακολουθώντας στο θέμα της τεκνοποιίας το ανεπτυγμένο τμήμα του λαού με το ένα ή το πολύ δύο παιδιά. Τώρα τα πράγματα έφθασαν στο απροχώρητο και εύκολα ανησυχούν οι πάντες και όλοι προτείνουν μέτρα. Μακάρι το πρόβλημα να ήταν οικονομικό, αλλά είναι πολύπλοκο και σύνθετο. Η ρίζα του προβλήματος είναι πνευματική και ύστερα οικονομική, γιατί αν ήταν έτσι οι οικονομικά εύρωστοι θα είχαν περισσότερα παιδιά από τους οικονομικά ανίσχυρους, πράγμα όμως που δε συμβαίνει.
Εάν δε βρούμε τα αίτια ενός προβλήματος δε μπορούμε να βρούμε και τους τρόπους αντιμετώπισής τους.
Ένα από τα πρώτα αίτια της υπογεννητικότητας ήταν ο μικρός αριθμός των μελών της οικογενείας που περιόριζε την αύξηση με τις εκτρώσεις και την αντισυλληπτική θεραπεία.
Τις δύο πρώτες δεκαετίες η πολιτεία το αγνόησε νομίζοντας ότι ήταν κάτι το παροδικό, αλλά η κατάσταση ολοένα χειροτέρευε και φθάσαμε στο σημερινό δυσμενές αποτέλεσμα. Με τον τρόπο αυτό βάλλεται ύπουλα ο προαιώνιος θεσμός της οικογενείας, που σταδιακά απογυμνώνεται από τα νομικά ερείσματα ευσταθείας του. Με τις παρεμβαλλόμενες δυσκολίες στη στήριξη και ομαλή λειτουργία της οικογένειας, αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια της δημογραφικής νόσου. Βασικό μέλημα πρέπει να είναι η ισχυροποίηση του θεσμού της οικογένειας αλλά και του ρόλου της γυναίκας στην παραγωγή αλλά και ανατροφής των παιδιών, είναι το πιο σημαντικό έργο το οποίο από τη φύση πέφτει στη γυναίκα. Εφόσον αναγνωρίζουμε ότι η παραγωγή και ανατροφή των παιδιών είναι έργο, αυτή που επιτελεί το έργο, η γυναίκα, πρέπει να ενισχύεται από το κοινωνικό σύνολο. Δυστυχώς στο όνομα μιας ακαθόριστης και αδιευκρίνιστης προόδου η μητρότητα για τη γυναίκα τείνει να υποβαθμισθεί σε πάρεργο. Τα ιδανικά της ευζωίας της σημερινής νέας γενιάς δεν προετοιμάζουν τους νέους και ιδιαίτερα τις νέες, στην ευπρόσδεκτη αποδοχή του υπεύθυνου και κοπιαστικού ρόλου του γονέα.
Ο πληθυσμός στις περισσότερες επαρχίες της πατρίδας μας μειώνεται επικίνδυνα με αποτέλεσμα σε πολλά χωριά να διακρίνει κανείς μόνο γέροντες. Το γήρας όμως προαναγγέλει το βέβαιο θάνατο, έτσι και στον πληθυσμό επισημαίνει την προσεχή δήλωσή του, αφού δεν υπάρχουν πλέον αρκετοί γονείς εν ενεργεία, για να αποτρέψουν τη γονιμότητά τους, την επερχόμενη δημογραφική κατάρρευση.
Το τι συνέπειες έχει η δημογραφική κατάρρευση αυτό γίνεται ήδη αισθητό. Φθάσαμε στο σημείο, σε πολλές περιοχές της χώρας μας οι θάνατοι να είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις, πετύχαμε λοιπόν να παράγουμε περισσότερα φέρετρα και λιγότερες κούνιες. Είναι γνωστό άλλωστε ότι «η φύση μισεί το κενό».
Κατ αρχήν το πρόβλημα της μείωσης των γεννήσεων δεν είναι μόνο πρόβλημα της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της ευρώπης. Τείνει να γίνει πρόβλημα της λευκής φυλής της πλέον προηγμένης του πλανήτη.
Αν ερημώσει πληθυσμιακά ένας τόπος, αργά ή γρήγορα ο γείτονας είτε βίαια, είτε ειρηνικά θα τον κατακτήσουν. Η δημογραφική άνθιση άλλων λαών αναμφίβολα θα δημιουργήσουν αντίστοιχους κινδύνους στους άλλους φθίνοντας λαούς. Η μεγαλύτερη πτώση της γεννητικότητας παρατηρείται μετα τη δεκαετία του 1980 και η οποία έπληξε περισσότερο την ύπαιθρο, ιδίως τους ορεινούς και νησιώτικους οικισμούς.
Η κυριότερη αιτία της δημογραφικής πτώσης και η απογύμνωση της υπαίθρου, οφείλεται στο ότι οι νέοι μετακινήθηκαν προς τις πόλεις ή στο εξωτερικό για οικονομικούς κυρίως λόγους. Πως όμως θα μπορούσαμε να σταματήσουμε αυτό το φαινόμενο της φυγής των νέων από την ύπαιθρο; ο μοναδικός λόγος που θα μπορούσε να αναστρέψει το κλίμα είναι η δημιουργία οικονομικών μονάδων που θα μπορούσε να απορροφήσει το πλεονάζον εργατικό δυναμικό. Παρόμοια μέτρα όμως είναι μακρόπνοα, δαπανηρά και δυσεφάρμοστα. Αλλά υπογεννητικότητα δεν υπάρχει μόνο στην ύπαιθρο αλλά και στις πόλεις. Οι σημερινές οικογένειες στο μεγαλύτερο ποσοστό είναι 3 ή 4 ατόμων. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια τις μελλοντικές δημογραφικές εξελίξεις. Υπεύθυνοι είναι άραγε η βαθιά οικονομική κρίση, η ανεργία, ο κλονισμός του θεσμού της οικογένειας και ο φόβος λόγω των ανωτέρων στοιχείων για τη σύναψη γάμου ώστε να βλέπουμε παράδοξα πράγματα να έρχονται σε γάμου κοινωνία σε μεγάλες ηλικίες με αποτέλεσμα τη μείωση της γεννητικότητας.
Παρόλο αυτά η δημογραφική μας υποτονία μπορεί να αναταχθεί, αρκεί να απομονωθούν και να καταπολεμηθούν τα αίτια που προκαλούν την υπογεννητικότητα. Αντιμετωπίζουμε σήμερα μια κρίσιμη βιολογική εξασθένιση και στην ύπαιθρο και στις πόλεις. Η πολιτεία δεν αντέδρασε ώστε να λάβει μέτρα ώστε να αποτραπεί η περαιτέρω δημογραφική συρρίκνωση τα τελευταία μέτρα στο χαρακτηρισμό των τριτέκνων ως πολυτέκνων είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά θα πρέπει να ενισχυθούν ώστε να βοηθήσουν στην ανατροπή της υπογεννητικότητας.
Έκαναν όμως ένα φοβερό λάθος όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, που αδιαφόρησαν για την οικονομική ανάπτυξη της υπαίθρου που αποτελούσε τον κύριο τροφοδότη του πληθυσμού λόγω της αυξημένης γεννητικότητας με αποτέλεσμα το διπλό κόστος. Πρώτον, το ότι η νεολαία αναγκάσθηκε να ξενιτευτεί λόγω της οικονομικής κρίσης και της έλλειψης εργασίας και να ερημώσει η ύπαιθρος και δεύτερο αφού έλειψαν τα εργατικά χέρια μειώθηκε η γεωργική και η κτηνοτροφική απασχόληση με αποτέλεσμα να εισάγουμε από άλλες χώρες τα προϊόντα που απαιτούνται για το λαό μας.Η μετανάστευση αυτή των νέων είχε και άλλα δυσμενή αποτελέσματα γιατι αυτοί που εγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό δε σκέπτονται να γυρίσουν πίσω παρόλο που αγαπούν τον τόπο τους, γιατί τα παιδιά τους αποκαταστάθηκαν επαγγελματικά εκεί, συνήθισαν στον τρόπο ζωής και επομένως δεν υπάρχει ελπίδα επιστροφής τους πάρα μόνο των γερόντων γονέων τους.
Έτσι, τα σημάδια του δημογραφικού προβλήματος δεν είναι ευνοϊκά για τη χώρα μας. Ας προσέξουν οι κυβερνώντες και ας αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ας πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να τονωθεί και να ενισχυθεί ο θεσμός της πολύτεκνης οικογένειας, όχι μόνο με μέτρα πρόχειρα και επιφανειακά αλλά με σοβαρές οικονομικές αποφάσεις που θα βοηθήσουν στην αύξηση της γεννητικότητας. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αναβολές, για να μη βρεθούμε στο μέλλον χώρα γερασμένη με πληθυσμό συνταξιούχων και τους νέους μας να περιπλανώνται ανα την υφήλιο.
Πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι γνωστό και θα πρέπει να αντιμετωπισθεί σαν εθνικό θέμα, γιατί τέτοιο είναι, με όλες τις παρατάξεις να συμφωνούν, ας λάβουν όλες τις σωστές αποφάσεις, ώστε να αντιμετωπισθεί το δημογραφικό πρόβλημα σε βάθος χρόνου, για να μη φθάσουμε σε σημεία οδυνηρά για τον τόπο και το λαό μας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ