«Ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του.» -Θουκυδίδης, στο διάλογο μεταξύ Μηλίων και Αθηναίων.-
Μια μεγάλη Ευρώπη γύρω μας που όλο μεγαλώνει, αλλά της λείπει η πολιτική σκέψη και τόλμη. Μια εποχή πολιτικής παρακμής χωρίς έμπνευση. Η άλλοτε Ε.Ο.Κ είχε κοινωνική και ανθρωποκεντρική προσέγγιση των προβλημάτων, όπου ο παράγοντας άνθρωπος ήταν στο επίκεντρο και το κοινωνικό κράτος φυλαγόταν σαν κόρη οφθαλμού.
Η μετάλλαξη σε Ε.Ε είδε το ζήτημα με καθαρά οικονομίστικα χαρακτηριστικά, ο παράγοντας άνθρωπος παραμερίστηκε και η οικονομική λογιστική «έπαιξε» σε πρώτο πλάνο.
«Καλό κουράγιο» μας ευχήθηκε δεικτικά ο σύντροφος Όλι, αλλά κι εμείς είμαστε λαός που θέλουμε να φταίνε για όλα όλοι οι άλλοι, θεωρώντας την ατομική ευθύνη κάτι ξένο και εν πολλοίς να έχουμε αναπτύξει φαινόμενα φιλοτομαρισμού. Σίγουρα δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά τα νέα πολιτικά ήθη-που δεν είναι τόσο νέα-μας έχουν επηρεάσει αρνητικά! Το πολιτικό-κοινωνικό τοπίο έντονα σκεπασμένο με σύννεφα νεοχρεοκοπίας, να τρομοκρατεί έντονα τους πολίτες, κάτι που δημιουργεί γενικότερα προβλήματα στους θεσμούς και στις αξίες, που θεωρούνταν άλλοτε τα θεμέλια ύπαρξης της ελληνικής κοινωνίας!
Προβλήματα που απορρύθμισαν την κοινωνία με το πολιτικό σύστημα να έχει εκτραπεί σε κατηφορική πορεία, χωρίς να είναι βέβαιο αν θα λειτουργήσουν με τους υπάρχοντες μηχανοδηγούς τα φρένα σωτηρίας.
Ένα πολιτικό σύστημα που το είπαν «Δημοκρατία της μεταπολίτευσης» και κατά Αργ. Μαρνέρου: ‘‘…κάθεται η Δημοκρατία πάνω σε 300 σκαμνιά, πίνοντας 300 καφέδες και άλλα τόσα τσιγάρα, ξύνει τον κώλο της ηδονικά με 3000 νύχια.!’’
Οι «300» ως νομοθετική εξουσία έχουν τη μέγιστη ευθύνη, γιατί αυτοί εισηγούνται και ψηφίζουν νόμους, με ευθύνη τους «γέρνουν τα υποβρύχια», αυτοί αποφασίζουν αν θα νομιμοποιηθεί ο παράνομος τζόγος, αν σε μυστικά δείπνα θα συναινέσουν χωρίς αντιστάσεις για την παράδοση-εκχώρηση των δημόσιων και κοινοφελών επιχειρήσεων στο τραπεζικό κατεστημένο. Δεν πρέπει όμως να διαφεύγει της προσοχής μας πως «πολιτικό σύστημα» είναι και οι Δήμοι-οι Περιφέρειες-τα Συνδικάτα, κλπ.
Όταν ο πολιτικός έφτασε να ισχυριστεί πως το νόμιμο είναι και ηθικό, το πολιτικό σύστημα δεν έχει άλλες αντιστάσεις και παρουσιάζει φαινόμενα κατάρρευσης. Όταν ο Διατροφικός Κώδικας (έλεγχος της τροφής) γίνεται νόμος και τα «μεταλλαγμένα» τρόπος να ζεις, όταν η «κάρτα του πολίτη» νομιμοποιείται, αφεντικό είναι ο Μεγάλος Αδερφός και οι πολιτικοί τα καρτούν του «Συστήματος»!
Σημάδια ολικής παρακμής, με την γενικότερη αφασία να σκεπάζει την κοινωνία, αλλά για να αλλάξει κάτι πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς.
Θετικά ακούγεται η δημιουργία της Κίνησης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, με σκοπό να διαλευκάνει τα αίτια του δημόσιου χρέους και την τιμωρία των υπευθύνων, αλλά παράλληλα είναι νόμιμο και ηθικό να (ξε)πληρωθεί χρέος που δημιουργήθηκε με μίζες σε συνθήκες διαφθοράς;
Όπως είναι λογικό, να γίνουν άμεσα πράξη προτάσεις πολιτικών που μιλάνε για το αληθινό «πόθεν έσχες» για όσους διετέλεσαν από την μεταπολίτευση πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, Γ.Γ υπουργείων, νομάρχες, περιφερειάρχες και γιατί όχι συνδικαλιστές σε δευτεροβάθμια όργανα. Αν το «πόθεν έσχες» δεν δικαιολογεί την αντίστοιχη περιουσία αυτών, να κατάσχεται!! Είναι θέμα πολιτικής βούλησης και διαφάνειας στην άσκηση πολιτικής!
Η συνεχιζόμενη ατιμωρησία δημιουργεί φαινόμενα κοινωνικής αφασίας με την κατάσταση σε λίγο να είναι εκτός ελέγχου και τότε, κανένας δεν θα μπορέσει να πείσει πως φταίνε μόνο οι ξένοι και ο σύντροφος Όλι!
Αν πιστεύουμε πως η πολιτική πρέπει να είναι διαφορετική από συμφέροντα, τότε η μάχη για τη διαπλοκή πρέπει να είναι συνεχής και πως το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό.
Μπορεί οι εξωτερικές δυνάμεις και το εγχώριο κατεστημένο «να θέλουν χρόνο και ηρεμία στην πολιτική σκηνή, προκειμένου να διασφαλίσουν τη λεηλασία των 50 δις και άλλων τινών δισεκατομμυρίων που η κυβέρνηση τους κάνει δώρο.» (Ν.Κοτζιάς)…
Μπορεί «ουδέποτε να υπέστησαν τόσο σοβαρό πλήγμα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και των πολιτών» (Μ.Θεοδωράκης)…
Αλλά για να αντιστραφεί το αρνητικό κλίμα, που δεν εντοπίζεται μόνον στην οικονομική κρίση, αλλά κυρίως στην ηθική κρίση, πρέπει να αλλάξουν όλα όσα «ανακάτεψαν», την ψυχολογική κατάσταση των πολιτών. Είναι όλα αυτά που απαξίωσαν το πολιτικό σύστημα και έφεραν τους πολίτες απέναντι από τους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς. Είναι και η ατομική ευθύνη, ο τρόπος δηλαδή που ο πολίτης επιλέγει να «σταυρώσει» αυτόν που θα τον αντιπροσωπεύσει στο Δήμο-στην Περιφέρεια-στη Βουλή!
Οι μετρήσεις της metron analysis (Απρίλιος 2011) δείχνουν την δυσαρέσκεια των πολιτών να ξεπερνά το 70%, οι θετικές κρίσεις κάτω του 10% (χωρίς οι «μικρότεροι» να κερδίζουν), η πλειοψηφία των πολιτών να δηλώνει πως δανείζεται και για να ζήσει, πως με το Δ.Ν.Τ υπονομεύονται τα εθνικά συμφέροντα και η πλειοψηφία να δηλώνει τάσεις…αποχής!!
Συνθήκες ανασφάλειας και μια ακυβέρνητη χώρα;
Ίσως τα πράγματα να ήταν πιο απλά, αν γινόταν πιο καθαρά. Αν οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούσαν στη διαφάνεια-έτσι απλά-με την πραγματική τήρηση του «πόθεν έσχες»!
Προϋπόθεση σταθερή όμως να πληρώσουν τα διαμαρτυρημένα γραμμάτια του δημοσίου χρέους, οι υπεράνω πάσης υποψίας «γνωστοί άγνωστοι» ευυπόληπτοι πολίτες, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας με γραβάτα, με πούρο και Mercedes!!!!
Ίσως τότε η κοινωνία αρχίσει να ηρεμεί αποκαθιστώντας σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης με το πολιτικό σύστημα, τα υποβρύχια πάψουν να γέρνουν και οι δυνάμεις του Μνημονίου θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Η κοινωνία θα ηρεμήσει τότε μόνον όταν επικρατήσουν στην πολιτική-οικονομική ζωή οι ΑΡΧΕΣ εκείνες που έχουν ως θεμελιώδη γνώμονα την υπηρέτηση συμφερόντων των πολιτών.
Επιστροφή σε αρχές, αξίες και πολιτικές συμπεριφορές που συνάδουν με το χρηστό πολιτικό ήθος, με συνέπεια λόγων και πράξεων και πολιτικούς που θα προτιμούν να είναι χρήσιμοι παρά ευχάριστοι!!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος