Γλυκύτατος ο ύμνος των αγγέλων θωπεύει τις καρδιές των πιστών σε ολόκληρη την οικουμένη. Τις κάμνει να σκιρτούν από αγαλλίαση και ευφροσύνη και τις προσκαλεί πέρα προς την Ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ όπου ο Χριστός γεννάται.
Στη φάτνη αυτή καθοδηγεί ο λαμπερός αστήρ του Θείου βρέφους, τα βήματα των σοφών μάγων της ανατολής και των απλοϊκών ποιμένων της Παλαιστίνης και φωτίζει δια μέσου των αιώνων τους κουρασμένους οδοιπόρους του στοχασμού για να ανακαλύψουν την πολυπόθητη αλήθεια, και τους πονεμένους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης να βρούν εσωτερική ανάπαυση και την ψυχική γαλήνη.
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός» αναφωνεί ο ιερός υμνωδός της εκκλησίας μας μπροστά στο μεγαλείο της Θείας Ταπείνωσης και την ακτινοβόλο λάμψη της απέραντης αγάπης του Θεού, που δια των αγγέλων Του ευαγγελίζεται την επι γης ειρήνη και προσκαλεί το ανθρώπινο γένος να δεχτεί τη δωρεά από τα απαλά χέρια του νεογέννητου βρέφους χάρη του οποίου «Οι ουρανοί αγάλλονται » και η γη πανηγυρίζει.
Πανηγυρίζει πράγματι η πονεμένη γη. Ευφραίνεται από το θεσπέσιο όραμα. Σκιρτά από αγαλλίαση. Και αιμορροούσα ελπίζει και πυρακτούμενη υπομένει, και βαλλόμενη αθλεί. Και δεν αποκάμει να σύρει δια μέσου των αιώνων τα βήματά της όλο και ψηλότερα, όλο και πλησιέστερα προς το σπήλαιο της τη Βηθλεέμ όπου κατασκήνωσε επι της γης ο Ήλιος της Δικαιοσύνης και αναπαύθηκε ενσαρκωμένος ο σώζων λόγος του Θεού.
Όπου στηρίζει τα πόδια της η κλίμακα η μετάγουσα στα ενδιαιτήματα των Ουρανών.
Και όσος το ανθρώπινο γένος πλησιάζει και ανέρχεται προς τα πνευματικά ύψη της Βηθλεέμ, σπάζουν βαθμηδόν οι χοντροί κρίκοι των αλυσίδων του. Λιώνουν τα παγόβουνα του μίσους και της απανθρωπιάς. Διαλύονται τα σκότη της αμάθειας και περιορίζεται το κράτος της κακίας και αδικίας σε διαρκώς μικρότερα όρια.
Έτσι καταργείται βαθμηδόν η σκληρά και απαίσια δουλεία που έπνιγε τον αρχαίο κόσμο και υποχωρούν με την πάροδο του χρόνου οι μεταμορφώσεις της. Καταλαμβάνει τη θέση που πρέπει μέσα στην κοινωνία η γυναίκα. Αγιάζεται και ανανεώνεται ο αναντικατάστατος θεσμός του γάμου και αποκτά ανθεκτικότητα και δύναμη.
Η μητρότης περιβάλλεται με την αίγλη και το φωτοστέφανο και το βρέφος με την ιερότητα της αγάπης και της στοργής. Οι κοινωνίες με την ευεργετική επίδραση των ιδανικών του Χριστιανισμού αναμορφώνεται συνεχώς και διαμορφώνεται όλο και περισσότερο σωστά, όσο και αν δραματικές κάποτε συγκρούσεις και επιπλοκές μας εμποδίζουν να διακρίνουμε καθαρά τις ριζικές και θεμελιώδεις αλλαγές που έλαβαν χώρα από την ευεργετική ακτινοβολία της χριστιανικής διδαχής.
Ο άνθρωπος κατακτάει μέσα σε αυτές τη θέση του ως πνευματική οντότητα, άξια των δώρων της Λυτρώσεως και της ελευθερίας.
Σείονται τα θεμέλια της εξουσίας των Ηρωδών και των Κρεόντων όλων των εποχών από το πανανθρώπινο αξίωμα της αδελφότητας των ανθρώπων, όσο αυτό κατακτά τις καρδιές και γίνεται πύρωμα του νου και οδηγός των ανθρωπίνων πράξεων.
Και η προσδοκία τρέφει την κουρασμένη ελπίδα για ένα μέλλον καλύτερο του ανθρώπου στη γη.
Και αυτό το επιβεβαιώνουν τα λόγια του «Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου». Εγώ δε λέγω σε σας αγαπάτε τους εχθρούς σας και ευλογείται αυτούς που μας καταριούνται, καλώς ποιείται τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διδασκόντων υμάς.
Και το σπουδαιότερο. Τη διδασκαλία του ο Χριστός μας την έκανε πράξη με την αναμάρτητη ζωή του, με τα θαύματά του και την επισφράγισε με το σταυρικό Του θάνατο και την ένδοξη Ανάσταση.
Δικαιολογημένα λοιπόν η γέννηση και παρουσία στη Γη του Θεανθρώπου μας Ιησού Χριστού είναι το πιο μεγάλο γεγονός στην ιστορία του κόσμου.
Ο Ιησούς Χριστός είναι η μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ, η πραγματική ΖΩΗ και η άπειρη ΑΓΑΠΗ. Ας ενστερνισθούμε τη Θεϊκή διδασκαλία και να την εφαρμόσουμε στη ζωή μας, θα γνωρίσουμε την πραγματική ΕΥΤΥΧΙΑ και την παντοτινή ΕΙΡΗΝΗ.
Όσο και αν ακούονται ακόμα γόοι και θρήνοι στη γη, όσο και αν ακούονται πόλεμοι και ακοές πολέμου, όσον και αν οι όνυχες της αδικίας, της αρπαγής και της βίας ξεσχίζουν τις σάρκες του ανθρώπινου γένους η ακτινοβολία της Αγάπης, της πίστης και της ελπίδας, διεισδύει παντού και υποσκάπτει τους θρόνους τους και θραύει τα είδωλα των νιτσέικων υπερανθρώπων με την ερεβώδη πυγμή και το άκαρδο στήθος που ματαιοπονούν να επιζήσουν και η Θεία σπινθοβολή της δικαιοσύνης γονιμοποιεί τους σπόρους των μεταβολών και των αναγεννήσεων, που θα αλλάξουν συνεχώς την όψη της γης, όσο οι Θείες αλήθειες που μας προσκαλούν από το σπήλαιο της Βηθλεέμ, θα κατακτούν βαθύτερα τις καρδιές των ανθρώπων και θα αναμορφώνουν τα εσωτερικά μας βάθη, όσο περισσότερο θα γίνεται γνώμονας των πράξεών μας και των έργων μας ο γλυκύτατος ύμνος των αγγέλων. Γι αυτό λοιπόν σήμερα όλοι οι χριστιανοί με ευλάβεια, αγάπη και σεβασμό στο Θείο βρέφος ας επαναλάβουμε μέσα από την καρδιά μας τους στίχους ενός ποιητή.
«Μες στις ψυχές να φέξει η πίστη
πεντάκτινο άστρο
της αυγής
Και ας πούν το Δόξα
εν Υπίστοις
γλώσσες,
λαοί, φυλές της γης».
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ