Η πόλη που ζω λέγεται Πτολεμαΐδα. Είναι μια όμορφη πόλη. Είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγαλώνω. Η πόλη μου έχει μεγάλους, φαρδύς δρόμους που τους στένεψαν για να κάνουν μεγάλα φαρδιά πεζοδρόμια για τους πεζούς. Έτσι λέγανε τουλάχιστον.
Στην ωραία μας πόλη οι καταστηματάρχες βγάζουν τα εμπορεύματα τους στα πεζοδρόμια, τα σούπερ μάρκετ τα χρησιμοποιούν σαν χώρους φορτοεκφόρτωσης και τα γεμίζουν με παλέτες, καρότσια κλπ. Οι καφετέριες τα γεμίζουν τραπεζο –καθίσματα και περίτεχνες κατασκευές με διαχωριστικά, παρτέρια γεμάτα λουλούδια και φώτα. Όποιος δεν έχει αποθήκη, εκεί αποθηκεύει τα πράγματα του, όποιος δεν βρίσκει παρκινγκ εκεί παρκάρει το αυτοκίνητο του, ενίοτε γίνονται και πιάτσες ταξί. Η κυκλοφορία στους λεγόμενους πεζόδρομους και στις πλατείες της πόλης διεξάγεται κανονικά. Των αυτοκινήτων εννοώ βέβαια. Εκεί στήνονται και σταθμοί διανομής εμπορευμάτων από τις μεταφορικές εταιρίες, όλες τις μέρες και τις ώρες. Ανάμεσα σε όλα αυτά κάνουν επιδέξια σλάλομ ποδήλατα, μηχανάκια και μερικοί ατρόμητοι πεζοί. Εξαιρούνται βέβαια ΑΜΕΑ, ηλικιωμένοι και μαμάδες με καροτσάκια, αφού δεν έχουν καμιά δουλειά σε τέτοια επικίνδυνα μέρη.
Στους πρώην φαρδύς, νυν στενούς κεντρικούς δρόμους τα αυτοκίνητα προσπαθούν να φτάσουν στον προορισμό τους μέσω των σοφά ορισμένων, μετά από προσεκτικά εμπεριστατωμένη μελέτη μονόδρομων. Τι όμορφη εμπειρία ταξιδιού προσφέρουν αυτοί οι μονόδρομοι, τι μοναδικές περιπλανήσεις στην πόλη, ιδιαίτερα για τους ξένους, γύρω – γύρω τα τετράγωνα για να φτάσεις εκεί που θέλεις, αφού όταν έρχεσαι από συγκεκριμένες κατευθύνσεις ολόκληροι τομείς της πόλης είναι απροσπέλαστοι.
Χρειάζεται βέβαια υπομονή για να μη μαλώσεις με κάποιον που έχει διπλοπαρκάρει για να ξεφορτώσει, να πιει τον καφέ του σε παρακείμενο καφενείο, να μιλήσει με τον γνωστό του που τυχαία είδε στον δρόμο ή γιατί έτσι γουστάρει, δημιουργώντας μποτιλιάρισμα και μια τεράστια ουρά, αφού κανείς δεν θα τον ελέγξει και πολύ περισσότερο τιμωρήσει.
Θα πρέπει να έχεις και κληρονομικό χάρισμα για να μαντέψεις ποιοι δρόμοι είναι κλειστοί, γιατί τους πλένουν, βάφουν διαβάσεις, ξεβουλώνουν τα φρεάτια, μετακομίζουν, φορτώνουν, ξεφορτώνουν, κάνει έργα η ύδρευση, η τηλεθέρμανση, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, ο δήμος κλπ, κλπ, κλπ.
Την ωραία μας πόλη την κρατάμε πολύ καθαρή. Τα απορριμματοφόρα περνάνε κάθε μέρα, παραπάνω από μία φορά, γιατί βλέπεις έχουμε και ανεπτυγμένη οικολογική συνείδηση. Κάνουμε ανακύκλωση για να σώσουμε το περιβάλλον και να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση. Το κάθε απορριμματοφόρο το δικό του φορτίο. Άλλο τα σκουπίδια, άλλο το χαρτί, άλλο το γυαλί, άλλο το πλαστικό.
Στο κέντρο πάντα κατά τις ώρες λειτουργίας των υπηρεσιών και των καταστημάτων. Να δείτε τι ωραίο μποτιλιάρισμα γίνεται. Τα αυτοκίνητα ακίνητα να κορνάρουν και οι εξατμίσεις τους να ξερνάν ασταμάτητα. Τι μοναδική ευκαιρία να θαυμάσουν οδηγοί και επιβάτες τις βιτρίνες, τα αξιοθέατα της πόλης ή απλά να αναπτύξουν διαπροσωπικές σχέσεις. Όλα κι όλα, η οικολογία είναι στο αίμα μας.
Στις γειτονιές θα περάσουν πάντα τις μικρές ώρες. Τι ωραίο νανούρισμα ο θόρυβος από τα μηχανήματα τους και από τους κάδους που αδειάζουν. Δεν μπορεί παρά να νιώσεις ευγνωμοσύνη για αυτούς που φροντίζουν να έχουμε ήρεμο ύπνο.
Μετά από τέτοιο ύπνο, Κυριακή πρωί μια βόλτα στην κεντρική πλατεία επιβάλλεται. O οφιοειδής κεντρικός δρόμος με τα σιντριβάνια και τα παρτέρια στο κέντρο του, είναι μοναδικός σε όλη την Ελλάδα, για να μη πω παγκόσμια. Τα παιδιά θα παίξουν ανέμελα στην παιδική χαρά ενώ η περιήγηση ανάμεσα στα ρωμαϊκά ερείπια, ακολουθώντας τα πνιγμένα στο πράσινο μονοπάτια που συναντιούνται με ρυάκια με γάργαρα νερά θα σε ηρεμήσει ώστε να αντιμετωπίσεις την εβδομάδα που έρχεται.
Είναι όμορφη η Πτολεμαΐδα.
Σεφθελής Χρήστος