Η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, είναι ένα φαινόμενο που δεν αφήνει αδιάφορη και την υπόλοιπη Νότια Ευρώπη. Η εξάπλωση του φαινομένου κατανοητή και από τους πλέον δύσπιστους, με αποτέλεσμα, η πολιτικο-οικονομική κρίση να κλονίζει τα βαθύτερα θεμέλια των κοινωνιών!
Το πολιτικό σύστημα καταρρέει, αλλά απέναντι σε αυτή την αδιέξοδη και επικίνδυνη πολιτική, λείπει ο «ποιοτικός πνευματικός» λόγος. Οι Έλληνες διανοούμενοι με την ηχηρή απουσία τους στο πεδίο του Αγώνα, υποδηλώνουν αδιαφορία για τα συμβαίνοντα, ή να υποθέσουμε πως συμβαίνει κάτι άλλο;
Τι είναι όμως αυτό που κρατάει κλειστά τα στόματα της διανόησης, όταν με τα όσα συμβαίνουν, ακόμα και αυτή η ακεραιότητα της Ελλάδας υποθηκεύεται και κινδυνεύει; Αυτοί, ενώ έχουν περισσότερες δυνατότητες από τους κοινούς θνητούς να αξιολογήσουν πληρέστερα την κατάσταση, γιατί επιδεικνύουν ανεξήγητη αδράνεια και συνεχίζουν το τραγούδι της σιωπής;
Ένας επιθετικός πνευματικός λόγος απέναντι στην κοινωνική αδικία, ειδικότερα αυτή την περίοδο, θα είχε περισσότερο ειδικό βάρος και θα έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από το σύνολο των πολιτών!
Λαλίστατοι σε άλλα, μείζονος σημασίας ζητήματα οι πανεπιστημιακοί, χωρίς όμως φωνή στα μεγίστης σημασίας φαινόμενα των τελευταίων χρόνων. Ζητήματα όμως που όταν εφαρμοστούν, θα ισοπεδώσουν και θα διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό. Ούτε φυσικά ακούστηκε φωνή διαμαρτυρίας από το Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας και το ΤΕΙ! Ποια αλήθεια είναι η θέση τους για το πώς οδηγηθήκαμε σε αυτόν τον κατήφορο και την ακολουθούμενη πορεία; Γιατί ακούγεται η φωνή τους επιλεκτικά και ιδιαίτερα μόνο τώρα που η «Αθηνά» χτυπάει και την δική τους πόρτα; Δεν γνωρίζουν πως όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, μοιραία θα καεί και το δικό τους;
Πνευματικοί ταγοί χωρίς φωνή, όταν το σύστημα «χτυπάει» το μέλλον της χώρας, διαλύοντας ελληνική παιδεία και πολιτισμό. Όταν, υποτίθεται, αυτοί είναι ταγμένοι να φυλάνε Θερμοπύλες. Πολιτισμός σημαίνει (κατά του Αναστ. Δ. Στάμου), δομώ-δήμου-πόλιν-πολιτίζω και όχι σιωπώ όταν στοιβάζονται καταλυτικά στίφη σε αστικά κέντρα μεγαθήρια-τιτάνες. Δημοκρατία και πολυπολιτισμός είναι ασύμβατες έννοιες. Μας ωθούν σε Τιτανομαχία.
Για να προσθέσουμε εμείς, πως την Τιτανομαχία απέναντι στο σύστημα ισοπέδωσης κάθε αξίας, έπρεπε ήδη να είχαν αναλάβει οι άνθρωποι της διανόησης!
Ενδιαφέρουσα η άποψη του Τσόρτσιλ μετά το «Σύμφωνο του Μονάχου», όπου στηλιτεύοντας την ενδοτικότητα απέναντι στον Χίτλερ, είπε: «Μεταξύ του πολέμου και της ατιμίας, αν διαλέξετε την ατιμία, δεν πρόκειται να αποφύγετε τον πόλεμο».
Την δυστυχία του να είσαι Έλληνας, συμπληρώνει με όλα τα κακά της οικουμένης όλη αυτή η περίεργη κατάσταση, αλλά πρέπει να επισημάνουμε πως ιδιαίτερα η μη αντίδραση, όταν αυτή μάλιστα στοιχειοθετεί ή εμπεριέχει και ψήγματα δόλου, δεν φαίνεται πως θα αποφύγει τον πόλεμο και σίγουρα θα χρεωθεί την ατιμία!
Να υποθέσουμε πάλι πως οι ξένοι έχουν πληρέστερη αντίληψη και περισσότερες ευαισθησίες πάνω στην ελληνική πραγματικότητα; Ας προσέξουμε ιδιαίτερα την δήλωση του νεοελληνιστή Μάριο Βίτι : «Έλληνας δεν αισθάνθηκα ποτέ. Αγαπώ πολύ την Ελλάδα. Αλλά για να την αγαπήσεις πολύ δεν πρέπει να είσαι Έλληνας, αλλά ξένος». Ακούγεται μήπως περίεργα όλο αυτό; Δεν είναι όμως πιο περίεργη η σιωπή των αμνών και ιδιαίτερα αυτή της «πνευματικής ηγεσίας;»
Αξίζει να μνημονεύσουμε δυο περιπτώσεις «εξωτερικού», όπου το φιλελληνικό κίνημα έδωσε τα ρέστα του για την Ελλάδα! Η πρώτη συμβαίνει Ιαν. 2012 στην Γαλλική Nantes και το κείμενο συμπαράστασης αναφέρει: «Για λόγους αλληλεγγύης είμαι και εγώ Έλληνας. Όλοι και όλες ζητούμε διπλή υπηκοότητα…»
Το δεύτερο όμως, Μάιος 2012, είχε ιδιαίτερο ειδικό βάρος και τίτλο: «Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους δανειστές του» και συγκέντρωσε 1500 υπογραφές διανοουμένων και ανθρώπων του πνεύματος από διάφορες χώρες. (http:/www.editions –Lignes.com/save-the Greek people html).
Σε συντόμευση η διακήρυξη αναφέρει :
«Όταν ένας στους δύο έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους αθηναϊκούς δρόμους, το ένα τρίτο του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της πενίας, χιλιάδες οικογένειες αναγκάζονται να εισάγουν τα τέκνα τους σε ιδρύματα, για να μην πεθάνουν από το κρύο και την πείνα, νεόπτωχοι δίνουν μάχες για το περιεχόμενο των σκουπιδοτενεκέδων, οι δήθεν «σωτήρες» της Ελλάδας επιβάλλουν νέο σχέδιο βοήθειας, που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Σχέδιο το οποίο δεν έχει στόχο την σωτηρία της Ελλάδας, αλλά καταργεί το Εργατικό Δίκαιο, καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα την μεσαία τάξη. Το πρότυπο που δοκιμάζεται επί των Ελλήνων είναι μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας η υγεία γίνεται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς τάξεις προορίζονται για προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν να απασχολούνται, καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής ανασφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης… Με εντολή των «σωτήρων» εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών, που περιφρονούν την λαϊκή κυριαρχία. Οι «αντιπρόσωποι του λαού» εξουσιοδοτούν «εν λευκώ» τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους για λήψη αποφάσεων… Έτσι, από την στιγμή που οι βουλευτές επικυρώνουν (την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που έχουν λάβει) σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα, υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας τους για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια. Επιπλέον, οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν ανατεθεί σε ταμείο υπό την διαχείριση της Τρόικας, στο οποίο επιβάλλεται να κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων κτημάτων. Συνεπώς υπάρχει μια γενικευμένη λεηλασία…Έτσι η Ελλάδα γίνεται η μυστική θύρα βίαιης εισβολής ενός μοντέλου, το οποίο προορίζεται όχι μόνο για ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και πέρα από αυτήν…Αλλά μας είναι αδύνατον να μην υψώσουμε τη φωνή μας κατά της θεσμικής δολοφονίας του ελληνικού λαού, για μια κρίση, η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια.
Πρότασή μας είναι, να προχωρήσουμε τάχιστα στην δημιουργία μιας Πανευρωπαϊκής Επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών, για συμπαράσταση και αλληλεγγύη προς το χειμαζόμενο Ελληνικό λαό. Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι; Αν δεν κινηθούμε τώρα, πότε θα το πράξουμε;».
Μια διακήρυξη φιλελλήνων που αγαπούν και νοιάζονται για την Ελλάδα. Το ερώτημα βέβαια για την εγχώρια πνευματική ελίτ και την απέραντη σιωπή διαρκείας από μέρους τους, παραμένει και προβληματίζει! Υπάρχει όμως και η πρόταση αντίστασης των ξένων, για δημιουργία Πανευρωπαϊκής Επιτροπής διανοούμενων και καλλιτεχνών. Ας φροντίσουν τουλάχιστον να γίνει πράξη, με ελλήνων συμμετοχή!
Ας αναλάβει πρωτοβουλία ο νέος πρόεδρος (πρύτανης) του ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, για κινητοποίηση των πανεπιστημιακών απέναντι στη λαίλαπα που ισοπεδώνει την Ελλάδα και στη συμμετοχή τους στην Πανευρωπαϊκή αυτή Επιτροπή!
Σε αντίθετη περίπτωση, θα δικαιώσουν αυτό που είπε ο Μάριο Βίτι… για να αγαπήσεις την Ελλάδα, δεν πρέπει να είσαι Έλληνας, αλλά ξένος !!!
Διαμαντής Θ.Βαχτσιαβάνος