Γράφει η Συρματένια
(Τούλα) Καλογήρου
Φιλόλογος- Παιδαγωγός
Μια παγερή Κυριακή του Φλεβάρη ο σύλλογος καρκινοπαθών Εορδαίας κάλεσε τους δημότες στο πνευματικό κέντρο για την κοπή της βασιλόπιτας και ανταλλαγή ευχών. Ο κόσμος αψηφώντας το κρύο και τα χιόνια ανταποκρίθηκε και η αίθουσα ήταν κατάμεστη.
Ο πρόεδρος κύριος Β. Καραπίντσιος χαιρετίζοντας τους προσκεκλημένους έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ανταπόκριση των χορωδιών της πόλης: του μικρασιατικού συλλόγου, των θρακιωτών, των ποντίων και αυτή των καρκινοπαθών, τονίζοντας την ανιδιοτελή και αφιλοκερδή προσφορά προς το σύλλογο των καρκινοπαθών, του μουσικοδιδάσκαλου Γιάννη Λαζαρίδη.
Στη συνέχεια έκανε αναφορά στα επιτεύγματά τους: το άλλοτε άπιαστο όνειρο έγινε πραγματικότητα. Η ογκολογική στο Μποδοσάκειο. Η λειτουργία του παθολογοανατομικού εργαστηρίου. Το ιατρείο του πόνου.
Τόνισε πως έχουν θέσει στόχους πραγματοποιήσιμους για τους οποίους θα αγωνιστούν στο μέλλον. Χρειάζεται:
-Υλικός εξοπλισμός- επάνδρωση με γιατρούς και προσωπικό
-Εθελοντική ομάδα για ευπαθείς πληθυσμούς.
-Δημιουργία ξενώνα διερχόμενων ογκολογικών ασθενών του Μποδοσάκειου.
-Σύλλογος εθελοντών αιμοδοτών.
-Ενημέρωση των πολιτών προληπτικά και ψυχολογική στήριξη του καρκινοπαθή από επιστήμονες για θέματα σχετικά με τη νόσο σε δημόσιους χώρους.
Στην πορεία τη σκυτάλη πήρε ο ακαταπόνητος χοράρχης Γ. Λαζαρίδης, τα μουσικά σύνολα της μουσικής σχολής Εμμέλειας και οι χορωδίες της πόλης, που η κάθε μία με τη δική της εντυπωσιακή στολή, γυναίκες και άνδρες, τίμησαν το σύλλογο των καρκινοπαθών. Τραγούδησαν αντιπροσωπευτικά τραγούδια των συλλόγων τους. Ο κόσμος χειροκρότησε και χάρηκε τις δημιουργίες, αλλά αυτό που συγκίνησε ιδιαίτερα και άφησε βουβό το ακροατήριο και δάκρυα ικανοποίησης, χαράς και συγκίνησης κύλησαν στα πρόσωπα πολλών, ήταν όταν ανέβηκαν στην εξέδρα οι καρκινοπαθείς με τα γαλάζια φουλάρια. Και τραγούδησαν. Ήταν οι πιο γλυκιές φωνές. Οι πιο αισιόδοξες. Οι πιο ελπιδοφόρες. Η πιο όμορφη χορωδία.
Το ακροατήριο μετά το τέλος κάθε τραγουδιού, τους αποζημίωνε με το πιο θερμό χειροκρότημα.
Τι άλλο θέλει αυτός που είναι πάνω στη σκηνή; Δικαιώθηκαν και οι χορωδοί και ο δάσκαλός τους. Κλέψαν την παράσταση.
Όλοι ψιθυρίζαμε: «Μπράβο τους. Παράδειγμα φωτεινό για όλους μας. Ας μη μεμψιμοιρούμε, τουλάχιστον έχουμε την υγεία μας».
Το τέλος της εκδήλωσης μου θύμισε κάπως αρχαία τραγωδία, που κανείς φεύγει «λυτρωμένος», κάπως έτσι ένιωσα. Μας επανέφερε ο πρόεδρος παίρνοντας το μικρόφωνο, για να ευχαριστήσει άλλη μια φορά τον κόσμο, τις χορωδίες, το χοράρχη και τις γυναίκες του συλλόγου, που με ξεχωριστό μεράκι και φροντίδα ετοίμασαν ένα πλούσιο μπουφέ, ιδιαίτερα χορταστικό για όλο τον κόσμο, που αν και ήταν μεσημέρι, όλοι συμπεριφέρθηκαν ιδιαίτερα κόσμια και ευγενικά.
Ήταν μια εκδήλωση ξεχωριστή, που τιμά τους καρκινοπαθείς και αποδεικνύει πως όταν οι άνθρωποι θέλουν να πετύχουν και θέτουν στόχους τα καταφέρνουν περίφημα, ξεχνώντας ακόμη κα τα πολύ σοβαρά τους προβλήματα.