«Συνήθως όταν οι άνθρωποι είναι στενοχωρημένοι δεν κάνουν τίποτα. Όταν, όμως είναι οργισμένοι επιφέρουν την αλλαγή». Μάλκομ Χ (αμερικανός ηγέτης).
Την μεταπολεμική Ελλάδα σημάδεψαν τραγούδια του Καζαντζίδη, με τον σταθμό του Μονάχου να «δείχνει» το πικρό ψωμί της ξενιτιάς και την ασπρόμαυρη ζωή των μεταναστών.
«Δεν είναι σκληροί αυτοί οι στίχοι…Είναι η πραγματικότητα, κύριε…σκληρό είναι να πεθάνεις απο την πείνα, όχι να το λές…» (Μπάμπης Μπακάλης).
Την γενιά του ¨40 σήμερα θυμίζουν οι ασπρόμαυρες, σαν την ζωή τους, ταινίες της εποχής και να που το ΄φερε η μοίρα να «γυρίσουν» τα χρόνια πίσω, κάνοντας το κοινωνικό σκηνικό (άσπρο)μαύρο με σοσιαλιστή πρωθυπουργό. Από το «υπάρχουν τα λεφτά» στην στοχοποίηση της χώρας από τους ίδιους τους κυβερνώντες για να φταίνε οι «προηγούμενοι», στήνοντας παγίδα στην οικονομία με μέτρα που επέβαλε η Διεθνής των κερδοσκόπων.
«Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω» έγραψε ο Άκης Πάνου για να το απογειώσει η ερμηνεία του Στέλιου.
Απο παλιά οι άνθρωποι ήθελαν κάτι να κάνουν, να δημιουργήσουν. Σήμερα οι «μοναδικοί δημιουργοί» είναι οι ΕΧΟΝΤΕΣ, της Νέας Τάξης πραγμάτων.
Δημιουργήσαμε την διευρυμένη, άλλοτε κοινωνική. Ε.Ε. και την αφυδατώσαμε κοινωνικά, χωρίς κανένας να νοιάζεται με ότι αύριο θα συμβεί.
Ξεχερσώσαμε ότι έσπειραν οι προηγούμενες γενιές και φυτρώσαμε αντικοινωνικά μέτρα για να μας τα «χώνουν» οι ΕΧΟΝΤΕΣ με κυρίως θύματα την Νέα Γενιά.
Τι θα παραδώσουμε στις γενιές που θάρθουν, γιατί τους λασπώνουμε ακόμα και τα όνειρα, ενώ δεν έχουμε δικαίωμα, τουλάχιστον, να τους παραδώσουμε κάτι χειρότερο!
«Έρχονται χρόνια δύσκολα/ γεμάτα καταιγίδες/ κι εμείς του κόσμου θύματα/ μ΄ατέλειωτα προβλήματα/ και λιγοστές ελπίδες». Η τελευταία ηχογράφηση του Στέλιου Καζαντζίδη και ίσως προφητική, που ακουμπάει κυρίως τους νέους!
Είπε ο νομπελίστας JOJE SARAMAGO: «αν μας ενδιαφέρουν καθόλου οι γενιές που θα έρθουν, τι είναι ο άνθρωπος αν δεν σκέφτεται τα παιδιά του και πως όλα μας οδηγούν σε νέα επανάσταση. Πίστη μου είναι ότι έρχεται η νέα επανάσταση, παρόλο που γίνεται προπαγάνδα να πείσουν τον κόσμο για το αντίθετο. Μάταια όμως. Γιατί μέσα στο ανθρώπινο πνεύμα δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει διάθεση για αλλαγή. Ο άνθρωπος δεν θα αρχίσει να σκέφτεται παρά μόνο την στιγμή που θα έρθει αντιμέτωπος με το πρόβλημα και αυτό έχει μπει στην διαδικασία της σκέψης του ανθρώπινου νου.
Το πρόβλημα υπήρχε με το Μάαστριχτ και την λευκή βίβλο, αλλά ΤΩΡΑ φάνηκε με όλα αυτά τα μέτρα, που με άλλοθι την κρίση που το ίδιο το «σύστημα» δημιούργησε και θέλουν να επιβάλλουν. Τώρα το πρόβλημα «μπήκε στην διαδικασία της σκέψης του».
Γεγονός είναι πως ο 21ος αιω. σηματοδοτεί αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, με μεγάλες συγκρούσεις στην κοινωνία. Τα μπαλώματα δεν αρκούν, όταν τα πάντα γύρω μας είναι έτοιμα να εκραγούν.
H πολιτική της άλλοτε κοινωνικής Ε.Ε., σήμερα είναι εγκληματική και ο οικονομικός πόλεμος των ΕΧΟΝΤΩΝ έχει ήδη ξεκινήσει. Μας τα «χώνουν» κανονικά και κανένας δεν νοιάζεται πως θα τελειώσει. Τον αφήνουν να συμβαίνει και παρακολουθούν με απάθεια.
Οι μειώσεις μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, είναι ένας φαύλος κύκλος που θα έχει άμεση αντανάκλαση στην ζήτηση και οδηγεί σε μεγάλη ύφεση.
Είναι η μέγιστη υποκρισία να μιλάνε για άδεια ταμεία οι «φύλακες» των αποθεματικών και να μην θέλουν ούτε να δείξουν, ούτε να καταλογίσουν ευθύνες στους υπεύθυνους.
Στο πιο άδικο φορολογικό σύστημα (Ελλάδα) της Ε.Ε., τα 2/3 των εσόδων προέρχονται από την έμμεση φορολογία και στο 1/3 των φόρων συμμετέχουν οι «συνήθεις ύποπτοι» μισθωτοί και συνταξιούχοι. Εξαιρούνται της φορολογίας η εκκλησία (κάτι πάει να γίνει)οι μεγαλοεπενδυτές και οι (μεγάλο) επαγγελματίες.
Στα τσιγάρα όμως έχουν την ίδια συμμετοχή ο άνεργος με τον Βαρδινογιάννη και τον Κόκαλη!
Κουτσουρεύουν δώρα-επιδόματα, οδηγώντας την κοινωνία πίσω στην εποχή της φεουδαρχίας. Τότε που ο φεουδάρχης έδινε κουλουράκια με σουσάμι στον δουλοπάροικο, για να γιορτάσει τις άγιες μέρες.
Σήμερα ξαναγυρίζουν πίσω στην ίδια τακτική, μόνο που τώρα τον ρόλο του γαιοκτήμονα «παίζουν» το Δ.Ν.Τ. ή Ε.Κ.Τ και οι «ηγέτες» της άλλοτε «κοινωνικής» Ευρώπης!
Οι «μαύρες» αυτές οργανώσεις δεν δίνουν «βοήθεια» για να συγχωρεθούν τα πεθαμένα του «Σικελιανού Εσπερινού», αλλά δανείζοντας με όλο πιο υψηλά επιτόκια, δένουν τα κράτη στα δίχτυα της εξάρτησης.
Στον πεινασμένο δεν δίνεις εκ περιτροπής ψάρια, ούτε του πουλάς ακριβά καλάμια ψαρέματος. Του μαθαίνεις πρώτα να ψαρεύει. Η οικονομική ελίτ όμως, μόνον αυτόν τον τρόπο γνωρίζει!
Καλή θεωρητικά η οικονομία του ελεύθερου ανταγωνισμού, όταν δημιουργεί συνθήκες ευημερίας για τους πολλούς με ισονομία και ισοπολιτεία. Η συνεχής όμως εμμονή στην δημιουργία κέρδους για το κεφάλαιο, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τον πλανήτη σε κοινωνική έκρηξη.
Το σύστημα της ελεύθερης αγοράς καταφέρνει ακόμα να ξεπερνά τις «κρίσεις» και θα καταρρεύσει μόνον αν υπάρξει μια διαφορετική πρόταση από τον καπιταλισμό. Με δεδομένο πως τα άλλοτε ισχυρά κοινωνικά κινήματα στην Ε.Ε. έχουν «τελειώσει», εξαφανίστηκε πλέον κάθε μορφή αντίστασης, με πλήρη κυριαρχία των ΕΧΟΝΤΩΝ.
Επιβάλλεται τα κοινωνικά κινήματα να ξαναγεννηθούν ως μέσο πίεσης και αντίστασης, για την δημιουργία δίκαιων και ανθρώπινων κοινωνιών.
Η υπόσχεση μιας νέας καλύτερης μέρας είναι υποχρέωση όλων για την νέα γενιά, αλλά και οι νέοι, ίσως είναι πλέον η ώρα, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Διαμαντής Θ.Βαχτσιαβάνος