Της Χρυσάνθης
Νικολαϊδου –
Θραψανιωτάκη
Είναι εμφανής η ανάγκη εις τον τόπο μας σήμερα να εξευγενίσουμε, να ευαισθητοποιήσουμε και να βελτιώσουμε όσο είναι δυνατόν αυτόν τον λαό, ανυψώνοντας προς τούτο το ποιοτικό του επίπεδο.
Αυτό το έργο αποτελεί το πρώτο καθήκον των προσώπων τα οποία διαδραματίζουν δημόσιο ρόλο. Όπως οι δημόσιοι λειτουργοί δια τα σχολεία και οι αναρίθμητοι δημοσιογράφοι διά την κοινωνία.
Γνωρίζουμε ότι η διαπαιδαγώγηση ενός λαού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Διότι η κοινωνία τι άλλο θα μπορούσε να είναι από ένα καταφύγιο αδυναμιών και ελαττωμάτων του ανθρώπου; Εις τον χώρο αυτόν είναι εγκατεστημένα και δρουν, με τυφλή δύναμη, τα άγρια πάθη, οι παρορμήσεις, οι φανατισμοί, τα συμφέροντα, οι προσωπικές επιδιώξεις, η μισαλλοδοξία, τα διάφορα συμπλέγματα και η μεγάλη κατάρα του ανθρώπου: η φοβερή εχθρό της προς τον συνάνθρωπό του.
Σπουδαίο ρόλο εις την κοινωνική και πολιτική διαπαιδαγώγηση ενός λαού παίζει το ύφος και κυρίως το ήθος των μετεχόντων εις τους δημόσιους αγώνες. Και οι δημοσιογράφοι είναι αυτοί σήμερα που καλούνται απολύτως αμερόληπτα και υπεύθυνα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους καλλιεργώντας εις τον λαό τον σεβασμό προς τις εκάστοτε ηγεσίες του, την πειθαρχία και υπακοή εις τους νόμους του κράτους και την κατανόηση και υπομονή εμπρός εις τα δυσεπίλυτα προβλήματα της χώρας του.
Όταν πιστεύουμε ότι δουλειά κάθε δημοσιογράφου είναι ο έλεγχος της εξουσίας και τίποτε άλλο πέραν αυτού, διαπράττουμε το σοβαρότατο λάθος. Διότι αυτό είναι ικανό να προξενήσει ασυγκρίτως μεγαλύτερο κακό εις τον Λαό από όποιο καλό θα μπορούσε να του προσφέρει ο έλεγχος των προσώπων που τον κυβερνούν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι δημοσιογραφικό καθήκον ο αυστηρός έλεγχος οποιουδήποτε παραπτώματος των εκάστοτε κυβερνητών. Αλλά δεν είναι το μοναδικόν. Καθ’ ότι εξ ίσου σημαντικό καθήκον είναι και ο εγκωμιασμός οποιουδήποτε θετικού έργου ή προσφοράς τους.
Ώστε να υποβοηθείται τοιουτοτρόπως ο Λαός εις το να κρίνει αντικειμενικά και ολοκληρωμένα διά τους Ηγέτες του, από το σύνολο των ενεργειών τους.
Είναι απαίσχυντος ο τρόπος με τον οποίο πολλοί δημοσιογράφοι επιχειρούν να καθοδηγούν συστηματικά τον λαό εις την διαφθορά, την ασέβεια, την αχαριστία, την θρασύτητα και διατί όχι, έπειτα από όλα αυτά, εις την οδυνηρή αναταραχή και την ολέθρια αναρχία.
Κατακρίνουμε και υβρεολογούμε τους πολιτικούς που εμείς οι ίδιοι φέρνουμε στην εξουσία. Και αν δεν είναι τελικά όπως τους θέλουμε εμείς, τους κάνουμε εχθρούς μας. Αλλά όταν εμείς οι ίδιοι με την συμπεριφορά μας καταστρέφουμε τον λαό, πως έχουμε την απαίτηση να κυβερνηθούμε κάποτε από ανθρώπους υψίστης υφής και μεγίστης τελειότητας;
Αυτοί οι αυριανοί μας Κυβερνήτες δεν θα προέρχονται άραγε από τον λαό που εμείς οι ίδιοι σήμερα καταστρέφουμε; Θα πρέπει λοιπόν να φέρουμε εξωγήινους να μας κυβερνήσουν;
Δια να προχωρήσουμε όμως περαιτέρω εις την ανάλυση που κάνουμε είναι ανάγκη να υπενθυμίσουμε ότι: Κάθε έντιμος και αντικειμενικά σκεπτόμενος δημοσιογράφος έχει καθήκον να προτάσσει το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου προβάλλοντας συγχρόνως την εποικοδομητική του προσφορά προς την χώρα και τον λαό της.
Η αμερόληπτοι κριτική ενός λαού προς την Ηγεσία του είναι επιβεβλημένη. Όχι δια να μην αδικηθεί η κυβέρνηση του, αλλά διά να μην αδικηθεί ο ίδιος ο λαός. Ο οποίος εις την επόμενη εκλογική αναμέτρηση είναι απολύτως βέβαιο ότι θα κυβερνηθεί είτε από τον υπάρχοντα Πρωθυπουργό, είτε από τον Αρχηγό του ετέρου κόμματος. Καθώς δύο και μόνο είναι τα κόμματα εξουσίας εις την Ελλάδα. Επομένως όταν συκοφαντούμε ως δημοσιογράφοι την παρούσα π.χ. Ηγεσία μας, είναι ωσάν να θεωρούμε μοναδικό καθήκον μας να συμβάλλουμε εις την κατεδάφιση της εκάστοτε κυβερνώσης παράταξης και του Αρχηγού της. Καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η παράταξη που θα την διαδεχθεί δεν είναι…άμεμπτη, αλλά έχει μία πολύ συγκεκριμένη «προϊστορία» κακής διαχείρισης των δημοσιονομικών ζητημάτων και μία πλήρη αποτυχία διακυβέρνησης της χώρας που ως εκ τούτων αναγκάσθηκε να παραιτηθεί.
Εγκληματεί λοιπόν κατά του λαού ο δημοσιογράφος που προτρέπει τον λαό να καταψηφίσει τον μεν δια να επανέλθει ο δε, γνωστός διά τα αναρίθμητα λάθη του και την κακοκυβερνησία του.