Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια κακιά δικτατορία που την επέβαλαν οι Αμερικάνοι και την κράτησαν επτά χρόνια με το έτσι θέλω. Οι ιθαγενεις εξεγέρθηκαν και έδιωξαν τους δικτάτορες. Η νεολαία με το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ της συνέβαλε στη
γρηγορότερη απομάκρυνση της χούντας. Ένα ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ με νεανικά όνειρα και ιδανικά, με πίστη, θάρρος, ενθουσιασμό και πείσμα για τη δημοκρατία και την ελευθερία, συμπυκνωμένα στο τρίπτυχο: Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία. Επανήλθε το πολίτευμα της δημοκρατίας και διώχτηκε ο κακός Βασιλιάς. Βροντοφώναξαν οι πιο πολλοί : Ζήτω η αβασίλευτη δημοκρατία. Επί τέλους δημοκρατία, να ψηφίζουμε αυτούς που θέλουμε και να τους αλλάζουμε όταν δεν μας αρέσουν. Τι ποιό καλό; και τι ποιο δύσκολο συνάμα; Έτσι από το 1974 μέχρι σήμερα αλλάξαμε δέκα τέσσερες κυβερνήσεις και μας κυβέρνησαν δύο μόνο κόμματα εξουσίας με τις γνωστές εξελίξεις.
Και είμαστε στο σήμερα. Πλήρης κατάρρευση. Πολλά τα αδιέξοδα, προπάντων πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Λίγες οι ελπίδες για το αύριο. Δυσοίωνο το μέλλον. Πρώτη είδηση στα Μ Μ Ε η τραγική κατάσταση της οικονομίας και το στενό μαρκάρισμα από τον Ευρωπαϊκή Ένωση. Πέρυσι τέτοια εποχή πρώτη είδηση ο εισαγγελέας και τα σκάνδαλα, χωρίς κανένα να διαλευκανθεί και χωρίς κανείς να δικασθεί
Τριάντα πέντε χρόνια μετά το 1974.Τι περιμένουμε; Μετά την αποτυχία των 14 κυβερνήσεων, σε τί πρέπει να ελπίζουμε; Πάλι παλεύουμε για ψωμί – παιδεία – ελευθερία.. Λέω και ελευθερία, γιατί όταν απεργείς για το ψωμί σου και καμιά κυβέρνηση δεν συζητά μαζί σου για να προλάβει μια απεργία, που στοιχίζει δις ΕΥΡΩ στην οικονομία, αυτό δεν είναι ελευθερία. Όταν τα κανάλια και γενικά τα Μ Μ Ε επιβάλλουν αυτά, που θέλουν, αυτό δεν είναι ελευθερία.
Τελικά ένα μόνο μένει. Να ξυπνήσουμε οι πολίτες. Να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας. Να γίνουμε ενεργοί και πρωταγωνιστές, να πάψουμε να είμαστε θεατές και χει-
ροκροτητές. Οι ιδέες και τα όνειρα δεν χάθηκαν. Να δημιουργήσουμε νέες συλλογικές μορφές έκφρασης και δράσης, όπως οι νέοι στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ δημιούργησαν και εκφράστηκαν από τη συντονιστική τους επιτροπή. Η κοινωνία μας για να ξυπνήσει από το λήθαργο, χρειάζεται ένα νέο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, προσαρμοσμένο στις σημερινές συνθήκες που θα χει τη σημασία της αφύπνισης όλων μας, της εξόδου από το τέλμα και τη μιζέρια και θα κάνει πράξη το τρίπτυχο: ΨΩΜΙ –ΠΑΙΔΕΙΑ– ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Υπάρχει ελπίδα, το μέλλον μας ανήκει, με πρωταγωνιστή πάλι και πάντα τη νεολαία.
Βασίλης Μαρκόπουλος
ΚΟΖΑΝΗ