Το βιβλίο της Φωτεινής Πέκου με τίτλο «Σεργιάνι στις Μικρασιάτικες Γεύσεις. Λαογραφία και Παράδοση» παρουσιάστηκε το πρωί της Κυριακής στο πλαίσιο των Ιωνείων 2010 που διοργάνωσε ο Σύλλογος Μικρασιατών Πτολεμαϊδας «η Μικρά Ασία».
Πρόκειται για ένα γευστικό και νόστιμο ταξίδι στις μικρασιάτικες γεύσεις, τις αξίες και τις συνήθειες που έφεραν και κράτησαν πιστά από γενιά σε γενιά οι πρόσφυγες από τα παράλια της Προποντίδας, του Αιγαίου και της Καππαδοκίας.
Μέσα στο βιβλίο μπορεί ο αναγνώστης να βρει συνταγές που εμπεριέχουν τη γνώση και τη σοφία των γυναικών της Μικρασίας, που έμειναν γνωστές για την νοικοκυροσύνη τους, αλλά και να διαβάσει για τα ήθη και τα έθιμα των Μικρασιατών που ήταν άνθρωποι εργατικοί και προκομμένοι και μετέφεραν τις αξίες τους στις νέες τους πατρίδες.
Όπως τόνισε στο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Πτολεμαϊδας Γρηγόρης Τσιούμαρης, ο δήμος αγκάλιασε την προσπάθεια αυτή και στήριξε την έκδοση του βιβλίου, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη συμβολή της Φωτεινής Πέκου-Μπογιατζή, η οποία εξάλλου και από τη θέση της αντιδημάρχου άφησε τη σφραγίδα της στα πολιτιστικά του δήμου, αλλά και όλων των Μικρασιατών που κρατούν αναλλοίωτα τα ήθη και τα έθιμά τους, «μπολιάζοντας» με αυτά τον πολιτισμό του τόπου μας.
«Επειδή όλοι μεγαλώσαμε σε προσφυγικά σπίτια και τα εδέσματα που περιέχονται στο βιβλίο βρισκόταν καθημερινά στο τραπέζι, κάθε φορά που βρίσκομαι σε ένα τέτοιο τραπέζι έχω την εντύπωση ότι απέναντι μου βρίσκονται οι πολυαγαπημένοι μου συγγενείς» είπε ο κ. Τσιούμαρης, τονίζοντας ότι η γεύση μας ταξιδεύει συνειρμικά και μας μεταφέρει τη γνώση, τη σοφία και τη φαντασία των προγόνων μας. «Η κ. Πέκου προσφέρει ένα γευστικό και νοσταλγικό ταξίδι, ως «αντίδωρο» στην προσφυγομάνα Πτολεμαϊδα και σε όλη την Ελλάδα» συνέχισε ο κ. Τσιούμαρης, ο οποίος για μια ακόμα φορά αναφέρθηκε στις αξίες του ιωνικού πολιτισμού που βασίστηκε στο ανθρώπινο μέτρο και έδειξε εμπιστοσύνη στον ίδιο τον άνθρωπο και στην ανάγκη σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία να αποτελέσει πρότυπο για όλους.
Η συγγραφέας του βιβλίου με τη σειρά της αναφέρθηκε στη δική της νοσταλγική αναζήτηση μέσα στις κιτρινισμένες σελίδες βιβλίων και εφημερίδων σχετικά με τα ήθη και τα έθιμα της Μικρασίας, δίνοντας μάλιστα κοινωνιολογικές προεκτάσεις σε σχέση με τη θέση της γυναίκας, αλλά και τη λειτουργία της οικογένειας, ενώ ευχαρίστησε το δήμο Πτολεμαϊδας για την υποστήριξή του, αλλά και όλους όσοι συνέβαλαν είτε ως πληροφορητές, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.