Αυτές τις μέρες το παραμύθι ξεπέρασε κάθε όριο, απρόβλεπτο με πολλές παραλλαγές, αντεγκλήσεις μεταξύ πολιτικών αρχηγών, «Μεσοπρόθεσμες» κοσμοθεωρίες και πολλά εκφοβιστικά διλήμματα! Όλο το σκηνικό δείχνει μια έντεχνη προετοιμασία για συνεχή δανεισμό, καμιά όμως προοπτική ανάπτυξης και στο καθεστώς ατιμωρησίας, καμιά απολύτως αλλαγή!
Αποδέχονται νέα δάνεια, νέα αφαίμαξη από μισθούς-συντάξεις, νέους φόρους, το έλλειμμα αυξάνει δίχως κανείς να εξηγεί που πάνε όλα αυτά τα χρήματα, όταν επιχειρήσεις καθημερινά κλείνουν και οι νεολαίοι γίνονται νέοι μετανάστες. Αν αυτό δεν είναι αποτυχημένη πολιτική, έστω και «ανασχηματισμένη», τότε τι να είναι;
Τελικά προέκυψε κυβέρνηση εκλογών με «ανασχηματισμένα» πρόσωπα, ίδιες όμως πολιτικές και οι «δύσκολοι» δανειστές να ετοιμάζουν το νέο πακέτο βοήθειας! Ο δρόμος της «εθνικής σωτηρίας» απέβλεπε στη συλλογική μαγειρική, αλλά όταν η μαγιονέζα έκοψε, γυρίσαμε στο ανακάτεμα των ίδιων υλικών. Μόνο που τώρα το περιεχόμενο έχει ομογενοποιημένα σκληροπυρηνικά Μνημονιακά υλικά, για καλύτερο αποτέλεσμα!
Επειδή όμως το «νέο» δεν το φέρνουν τα πρόσωπα, αλλά οι ακολουθούμενες πολιτικές, ο ανασχηματισμός, πέραν της επικοινωνιακής εκτόνωσης, δεν έχει καμιά διαφορά με το χθες. Επειδή στόχος ήταν το ξεπούλημα μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, αυτό παραμένει για να θυμίζει την παροιμία, «χαρίζουμε την αγελάδα, για να αγοράσουμε πιο ακριβά το γάλα!»
Σύνηθες το φαινόμενο στις κρίσιμες στιγμές, οι φαρισαίοι να μιλάνε με απόλυτη αγάπη για την …πατρίδα. Δεν λένε όμως πως την θέλουν αυτή την ριμάδα την πατρίδα! Όταν η κοινωνία καταρρέει από τα νέα «μεσοπρόθεσμα» βάρη, η «νέα» κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη την γνώριμη πολιτική του «Μνημονίου», ο ανασχηματισμός απλά κρατά εσωκομματικές ισορροπίες, για να στρώσει καλύτερα το έδαφος στα μέτρα λιτότητας!
Εκεί που οι ξένοι αγαπητικοί «απειλούσαν» να κλείσουν την κάνουλα χρηματοδότησης με νέο δανεισμό εάν το «μεσοπρόθεσμο» δεν περνούσε με «συλλογική προσπάθεια», συμβιβάστηκαν με έναν απλό ανασχηματισμό… φτάνει να ψηφιστεί και άρετε έτσι κάθε επιφύλαξη!!!
Τώρα, ΔΝΤ-Ε.Ε. και άλλοι ψυχοπονετικοί συγγενείς συμπάσχουν μαζί μας και συναγωνίζονται στην άμεση εξυπηρέτηση μας σε μετρητά, με την κυβέρνηση να παίζει με την φωτιά προβάροντας νέα μέτρα ακόμη πιο σκληρής λιτότητας!
Δεν πρέπει να προβληματίσει αυτή η ΣΠΟΥΔΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΜΕΣΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟ; Όταν το δημόσιο χρέος ξεπερνά (λένε) τα 350 δις και παρά τα 110 δις «δανεικά» το χρέος μεγαλώνει, γιατί χρειαζόμαστε και άλλα δανεικά όταν δεν λύνεται κανένα πρόβλημα; Όταν τα δανεικά θεωρούνται εθνική αυτοκτονία, γιατί «αυτοί» μας δανείζουν και «εμείς» αποδεχόμαστε αυτήν την κατάσταση; Όταν το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνει, τα ελλείμματα δεν θα συμμαζεύονται, η ανεργία θα συνεχίσει να ανεβαίνει στου κακού την σκάλα, οι μισθοί-συντάξεις θα συνεχίσουν να μειώνονται και η ύφεση στην οικονομία θα βαθαίνει, γιατί να ζητάμε και άλλο δανεισμό; Μήπως διαφωτίζει ο ECONOMIST όταν γράφει, πως : «τυχόν οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας θα συμπαρασύρει σε κατάρρευση τα Βαλκάνια, διότι το ενεργητικό τραπεζικό σύστημα Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σερβίας και δευτερευόντως Σκοπίων και Τουρκίας, έχει άμεση σχέση με τις ελληνικές τράπεζες!».
Διαφωτιστικός ο αμερικανός οικονομικός αναλυτής Max Keiser (25/5/2011) στο Σύνταγμα: «Εάν οι τραπεζίτες καταφέρουν να καταστρέψουν την Ελλάδα, η Πορτογαλία ακολουθεί, μετά η Ιρλανδία και μετά η Ισπανία. Πρέπει να σταματήσετε αυτούς τους γαμημ…». (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 18/6/2011).
Ο δρόμος για να σηκώσει άγκυρα η ελληνική οικονομία είναι μακρύς και σύνθετος και δεν λύνεται με αφαίμαξη μισθών-συντάξεων και επιβολή νέων φόρων, ούτε με ευκαιριακούς ανασχηματισμούς και την κυβέρνηση να χάνει χρόνο.! Από την άλλη οι «πλατείες» αρχίζουν να προβληματίζουν την Τρόικα(ΝΕΑ 20/6/2011), που ζητούν νέους τρόπους έκφρασης, επιζητώντας μια νέα ανάγνωση του πολιτικού συστήματος. Όπως λέει ο πρόεδρος του Ιρλανδικού Κινήματος Πολιτών Φραν Γκεόρκαν: « Εμείς οι πολίτες πρέπει να δράσουμε. Δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι από κανέναν. Τα συνδικάτα έχουν συμβιβατεί!…».
Μέσα σε όλα αυτά πρέπει να ξαναδούμε και την Συνθήκη της Λισαβόνας (εγκρίθηκε Δεκ.2007-σε ισχύ Δεκ.2009), η οποία έβαλε την ταφόπλακα της κοινωνικής Ευρώπης. Σύμφωνα με αυτήν, κανένα κράτος της Ευρωζώνης δεν λειτουργεί βάσει των εθνικών συμφερόντων, αφού οι ισχυρές χώρες (Γερμανία-Γαλλία) έχουν τον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και επιβάλλουν την πολιτική τους. Τα συμφέροντα αυτά οδήγησαν στο ναδίρ εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, επιβλήθηκαν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και ανατροπή μπορεί να φέρει μόνον μια άλλη εναλλακτική πολιτική.
Μήπως τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δείχνουν παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας; Μήπως πρέπει να προβληματίσουν οι προϋποθέσεις που θέτουν ΔΝΤ-Ε.Ε-Ε.Κ.Τ. για την χορήγηση δανείων; Μήπως ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές αποδοχών, υπέρογκη φορολόγηση και αφανισμός μικρομεσαίων έχουν στόχο γενικότερης απορρύθμισης και παράδοσης άνευ όρων; Μήπως η ψυχολογική κατάρρευση που καλλιεργείται με το «κάθε μέρα και πτωχεύουμε» είναι τρόπος γονατίσματος των πολιτών, που ανήμπορος να αντιδράσει, παραδοθεί άνευ όρων και τότε ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ επιβάλλουν πιο εύκολα αυτά που θέλουν; Μήπως συναίνεση και εθνική συνεννόηση δεν είναι τίποτα άλλο από ξεπούλημα;
Μήπως είναι η ώρα τα πολιτικά κόμματα να ¨φωνάξουν» με εθνικό πολιτικό λόγο, γιατί: «η στορία γράφεται τελικά από τα ΟΧΙ που θα πεις… κι αυτή η χώρα έχει πει πολλά…και θα συνεχίσει να λέει. ΟΧΙ στο ξεπούλημα. ΟΧΙ στο μεσοπρόθεσμο. ΟΧΙ στον εξευτελισμό. Γιατί δεν γίνεται διαπραγμάτευση για την ανάπτυξη; Γιατί δεν μας δίνουν χρόνο για ανάπτυξη του πλούτου μας; Γιατί ο Όλι Ρεν βιάζεται τόσο πολύ; Γιατί οι Τούρκοι κατέλαβαν τα Ιμια και όχι άλλη νησίδα; Τι κρύβεται εκεί; (το πετρέλαιο είναι πολύ φτηνό μπροστά του) Γιατί δεν αξιοποιούμε τον πλούτο μας, αλλά τον ξεπουλάμε; Γιατί οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσουν κάτι για το οποίο διαφωνούν;… Η χώρα μας έχει πολύ πλούτο. Αυτόν θέλουν. Αυτόν θα αρνηθούμε να δώσουμε». (Παύλος Χαικάλης )
Υ.Γ. Μήπως το ΟΧΙ στο «σχέδιο ΑΝΆΝ» σε συνδυασμό με το ποιοι είπαν ΝΑΙ ,λέει κάτι και αν αυτό έχει σχέση με τις μεγάλες ποσότητες Φ.Α. που ανακαλύφθηκαν νότια της Κύπρου πρόσφατα, με την μοιρασιά για πετρέλαιο και Φ.Α. που ξεκίνησε νοτίως της Κρήτης και την μη αναγνώριση ΑΟΖ από την κυβέρνηση στις ελληνικές θάλασσες;
Διαμαντης Θ.Βαχτσιαβάνος