Της Χρυσάνθης
Νικολαϊδου –
Θραψανιωτάκη
Τα μέτρα που αποφάσισε και έβαλε ως στόχο να εφαρμόσει διά την Παιδεία η παρούσα Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Σας ερωτούμε κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Ποία άλλη κυβέρνηση ετόλμησε να τα λάβει;».
Ήταν ή δεν ήταν πλέον καιρός να ρίξουμε, σαν οργανωμένο κράτος και μια ματιά στην παραπαίουσα εθνικά, κοινωνικά, πολιτικά και εκπαιδευτικά, νεολαία μας;
Οι συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων. Ο περιορισμός των μη απασχολούμενων πλήρως διδασκάλων και καθηγητών. Η αύξηση, μέσα στα λογικά πλαίσια, των μαθητών εις κάθε τάξη της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν είναι θέματα που έπρεπε να είχαν προ πολλού ακόμη εξετασθεί και τακτοποιηθεί; Οι επιλογές και ο έλεγχος των καθηγητών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν έπρεπε να επιβληθεί;
Ποίο από αυτά τα ζητήματα που οδήγησαν, την υπεύθυνη καθ’ όλα, παρούσα κυβέρνηση να διευθετήσει, τόσο πολύ ενοχλεί την Αντιπολίτευση;
Και αν αυτά τα μέτρα ενοχλούν διότι είναι οπωσδήποτε ασύμφορα εις ορισμένους. Ποίος είναι ο αίτιος δι’ αυτές τις αποφάσεις; Που από ανάγκη οικονομική, αλλά και εθνική ελήφθησαν.
Διότι, αν η προηγούμενη Κυβέρνηση δεν οδηγούσε εις τον γκρεμό την χώρα, με τις δημόσιες σπατάλες και τα ακαταλόγιστα ανοίγματα με τεράστιες δανειολήψεις εκ του εξωτερικού και τις ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις και παράλογες χρηματοδοτήσεις προς τις Νομαρχίες, τους Δήμους, διάφορους τοπικούς φορείς ακόμη και στην εκκλησία, δεν θα έφθανε ο λαός εις την οικονομική σημερινή και αυριανή του ίσως, θλιβερή κατάσταση.
Δεν θα ήταν η παρούσα κυβέρνηση υποχρεωμένη να σφίξει την…στρόφιγγα της οικονομίας. Ούτε να στενοχωρήσει έτσι ή και να αγανακτήσει αυτόν τον λαό που δεν έφταιξε εις τίποτα δια όλα αυτά.
Η μεγάλη ανάγκη να διαφεντευθεί και να μην αφεθεί να καταρρεύσει εντελώς το κράτος, έκανε την κυβέρνηση να αγχωθεί κυριολεκτικά, προκειμένου να σταματήσει, να βάλει φρένο μπροστά στον κατήφορο που μας οδήγησε η προηγούμενη κυβέρνηση της απροβλεψίας και της αστοχίας. Η οποία όχι μόνον οικονομικά και εκπαιδευτικά εβούλιαξε την χώρα, αλλά και κοινωνικά την κατέστρεψε με τις πληρωμές και ενισχύσεις των χιλιάδων αντεθνικών και διαστρεβλωτικών καλλιτεχνικών δήθεν συλλόγων και μουσικο-χορευτικών μαλλιάδων. Οι οποίοι κανονικά έδρασαν, πληρωμένοι αδρά από Νομαρχίες και Δήμους.
Τι έρχονται τώρα να μας πουν οι Νεοδημοκράτες; Ότι αυτοί μπορούν να φτιάξουν την Ελλάδα; Μα, αν ήσαν ικανοί να την φτιάξουν, δεν θα την κατέστρεφαν.
Δεν θα την πισωγύριζαν, ούτε θα την αναστάτωναν. Και ο λαός δεν θα αντιμετώπιζε προβλήματα οικονομικά σήμερα, ούτε και αύριο προφανώς, αν εγίνετο μία κρατική οικονομία με πολλή περίσκεψη.
Διότι το κράτος, τι άλλο μπορεί να είναι από μία οικογένεια .
Μία μεγάλη οικογένεια. Όπους χωρίς πρόβλεψη, χωρίς αυτοσυγκράτηση, χωρίς παντοειδή έλεγχο, και κυρίως χωρίς δυναμικό και απόλυτα υπεύθυνο Αρχηγό, δεν μπορεί να υπάρξει τάξη, ηρεμία, ασφάλεια, πρόοδος αλλά ούτε και συνέχεια…
Αν προσποιούνται οι πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας ότι ξέχασαν τι έκαναν, και πόσο ζημιογόνα δια την χώρα κυβέρνησαν, είναι κάτι που, φυσικά, τους συμφέρει.
Όμως, συμφέρει εις τον λαό να λησμονήσει και να τους συγχωρήσει; Τον συμφέρει να τους ξαναψηφίσει; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα.
Αλλά, δια να επανέλθουμε εις το εκπαιδευτικό θέμα, ας αναφέρουμε τι ακριβώς εδήλωσε, προ ημερών, δραστήριο μεν, πλην όμως «φάλτσο» εκπαιδευτικά, στέλεχος της Ν.Δ.:
«Μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση πρέπει να έχει την συναίνεση όλων των κομμάτων».
Και του απαντούμε: Αυτό θα μπορούσε να γίνει βεβαίως, μόνον εάν δεν υπήρχε αυτό το πολιτικό βαθύτατο χάσμα ανάμεσα στις απόψεις των δεξιών και αριστερών αντιλήψεων, αγαπητέ κ. Νεοδημοκράτη. Τί συνεννόηση μπορεί να γίνει π.χ. μεταξύ των κομμάτων ολόκληρης της πολυποίκιλης Αριστεράς και ενός κόμματος, του ΠΑΣΟΚ της σημερινής Κεντρο-Δεξιάς.
Και ποίο το αποτέλεσμα, αν υποτεθεί ότι όλα τα αριστερά και αριστερίζοντα κόμματα, κοινοβουλευτικά επιτύχουν τον στόχο τους εις τον εκπαιδευτικό τομέα; Θα επιτευχθούν έτσι, οι εθνικοί και κοινωνικοί μας στόχοι; Ή μήπως δεν ήταν αυτά που δούλεψαν και κατάντησαν την Παιδεία όπου δυστυχώς έφθασε με τις ψευτοδεξιές κυβερνήσεις των τελευταίων 35 περίπου ετών;
Ακόμη, λοιπόν, συνεννόηση με τα κόμματα της ανευθυνότητας και της εθνικής προδοσίας;
Ευτυχώς όμως που ο Αρχηγός της Ν.Δ, φοβάται και τρέμει την έγκαιρη αποπληρωμή των εξωτερικών δανείων και χρεών της προηγούμενης κυβέρνησης και αποστρέφεται την ιδέα των πρόωρων εκλογών, δηλώνοντας αδιάντροπα:
«Αν ο κ. Παπανδρέου θελήσει να εκβιάσει ακόμη και με εκλογές, τον εκβιασμό του δεν πρόκειται να τον δεχθούμε».
Καλά θα κάνουν να μην δεχθούν. Αλλά ποιος όμως εκ των δύο κάνει τον εκβιασμό;
Δεν το κάνει η Ν.Δ. που περιμένει να της ξεχρεώσουν τα χρέη ο λαός και η παρούσα κυβέρνηση;