Της Μαριάννας Παυλίδου*
Η εμπιστοσύνη είναι μια έννοια απόλυτα απαραίτητη στη ζωή μας. Εμπιστοσύνη στη ζωή, στους διπλανούς, τον εαυτό μας…
Παρ΄ όλα αυτά, είναι μια αξία που δοκιμάζεται καθημερινά…Πιστεύουμε κι απογοητευόμαστε…
Πιστεύουμε ότι αντιπροσωπευόμαστε από συμπολίτες που αντιπροσωπεύουν εμάς και τα συμφέροντά μας, γι΄ αυτό και τους ψηφίζουμε, στην ¨ιερή ώρα¨ του πολίτη που είναι οι εκλογές…
Πιστεύουμε ότι οι Έλληνες που μας αντιπροσωπεύουν σε διεθνές επίπεδο αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα της πατρίδας και των συμπατριωτών μας Ελλήνων…
Όμως καθημερινά, αυτά που ακούμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υποσκάπτουν αυτή τη αίσθηση…
Ακόμη χειρότερα, η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα αποδεικνύει πως η εμπιστοσύνη που δώσαμε στους αντιπροσώπους μας, δημιούργησε μια κατάσταση αντίθετη προς τα συμφέροντά μας…
Έτσι σήμερα, όλα τίθενται υπό ερώτηση…Είμαστε ή δεν είμαστε ¨λαμόγια¨ εμείς οι Έλληνες; ¨Μαζί τα φάγαμε¨ ή ποιός τελικά τα ¨έφαγε¨; Και γιατί πληρώνουμε εμείς;
Ως πολίτης αυτής της χώρας, αρνούμαι να μου κολλούν ταμπέλες που δεν μου αρμόζουν…
Αρνούμαι να μου αποδίδουν μια ευθύνη που δεν έχω…Αυτό που γνωρίζω είναι ότι το σύστημα που ζούμε μας κάνει όλους ομήρους, και πρώτα απ΄ όλα στις τράπεζες, απέναντι στις οποίες ο καθένας από μας παλεύει μόνος του…
Θυμόμαστε όλοι τα εορτο-δάνεια, τα διακοπο-δάνεια και την ευκολία που κάποτε μας δίνονταν οι πιστωτικές κάρτες. Σχεδόν μας ¨κυνηγούσαν¨ στο τηλέφωνο…
Πολλοί από μας αξιοποίησαν τις δυνατότητες που προσέφερε το τραπεζικό μας σύστημα, με το αζημίωτο… Το ίδιο συμβαίνει και σε κρατικό επίπεδο…
Ακούμε για τα υψηλά επιτόκια με τα οποία δανειζόμαστε ως κράτος, με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να πληρώνουμε…
Ακόμη χειρότερα, ακούμε ότι κάποιες τράπεζες δημιούργησαν την κρίση σε διεθνές επίπεδο και περισσότερα κράτη από εμάς στενάζουν…
Ποιά να είναι η αλήθεια και τι ακριβώς συμβαίνει; Μπορούμε να προστατευθούμε απ΄ όλα αυτά και πώς; Είναι δυνατόν να προστατευθούμε;
Εδώ τίθενται απλά ερωτήματα: Μπορούσαν οι ηγέτες μας να μας προστατεύσουν, και αν ναι, γιατί δεν το έκαναν;
Αυτό που είναι κοινός τόπος στη χώρα μας, η αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε και σιωπούμε, είναι ότι συνήθως το κόμμα ¨Πατρίδα¨ έρχεται μετά το πολιτικό κόμμα στο οποίο ¨ανήκουμε¨ και ίσως γι΄ αυτό και φτάσαμε ως εδώ!
Τα ¨συμφέροντα¨ που δρουν στην Ελλάδα είναι αντικρουόμενα, γι αυτό και δεν έχουμε ενιαίο μέτωπο…Γι΄ αυτό ίσως βαλλόμαστε από παντού και δεν αντιδρούμε…Μας αδρανοποιούν ο αντιθέσεις μας…
Τώρα που όλα κινδυνεύουν, με πρώτο τον αυτοσεβασμό μας, ίσως χρειάζεται να θυμηθούμε ό,τι μας ενώνει σαν λαό, με λογική και με αλήθεια…
Αν δεν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, δεν θα μπορέσουμε να ¨σωθούμε¨. ¨Η κρίση είναι στα μυαλά μας…Η αδράνεια μας οδηγεί στην ¨κουρελοποίηση¨ των αξιών, της δικαιοσύνης, της αλήθειας, και τέλος του εαυτού μας…Η πτώχευση είναι ήδη εδώ, εδώ και πολλά χρόνια και είναι πτώχευση αξιών.
Η ελληνική Άνοιξη μας οδηγεί στο Θείο Πάθος και την Ανάσταση…Τώρα βιώνουμε το δικό μας ¨πάθος¨ και τη δική μας ¨σταύρωση¨.
Πώς θ΄ ακολουθήσει η Ανάσταση, αν δεν εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας;
*Η Μαριάννα Παυλίδου ειναι ζωγράφος και
διδάσκει Αισθητική Αγωγή στο Δημοκρίτειο
Πανεπιστήμιο Θράκης