Τα τελευταία χρόνια η Εκκλησία της Ελλάδος και ο ιερός κλήρος δέχεται μια πολυμέτωπη και άδικη πολεμική από ορισμένους αυτοαποκαλούμενους νεωτεριστές, οι οποίοι ξεχνούν το ρόλο που έπαιξε η Ορθοδοξία στις δύσκολες για το Έθνος στιγμές. Για να δικαιολογήσουν το μένος τους επικαλούνται συμπτώματα διαφθοράς των λειτουργών της. Είναι αλήθεια ότι και η Εκκλησία δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τις πολυποίκιλες κρίσεις που μαστίζουν την κοινωνία. Δεν πρέπει να ξεχνούμε όμως, το ρόλο της Εκκλησίας στην Εθνική πορεία του λαού μας και πως η Ελλάδα μεγαλούργησε όταν ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία ταυτίστηκαν σε μια έννοια.
Στην ιστορία και την πορεία του πολιτισμού κάθε λαού επηρεάζουν πολλοί και σημαντικοί παράγοντες, όπως φυλετικοί, οικονομικοί, ψυχολογικοί, πνευματικοί και ιδεολογικοί.
Τη μοίρα όμως και τα πεπρωμένα του Ελληνισμού καθόρισαν η Χριστιανική Θρησκεία και η Εκκλησία της, η οποία ως κοινή μητέρα είναι το Γένος προσκολλημένο για τη μητρική φροντίδα την οποία δείχνει κάθε μέρα για την παιδεία του Γένους.
Η ορθόδοξη Θρησκεία είναι η μυστική πηγή της ύπαρξης μας και η μαχόμενη Εκκλησία η κιβωτός της Εθνικής μας σωτηρίας.
Στη συνείδηση του ιερού κλήρου ήταν αράγιστα ενωμένες Χριστιανική Πίστη και Ελληνική προκοπή. Στις μεγάλες όσο και σκληρές Εθνικές μας ώρες, φορούσαν μαζί τα ιερά άμφια τον τιμημένο χιτώνα του αγώνα και λειτουργούσαν με πόνο και στοργή πατρική κοντά στο λαό, φύλακες του Έθνους, ενσαρκωτές της πίστεως και ποιμένες της Ελληνικής Ελευθερίας.
Αλλά το έργο της εκκλησίας δεν είναι μόνο έργο εθνικό αφού ατρόμητα χέρια κληρικών ύψωσαν τη σημαία της Ελλάδας και της αρετής και αταλάντευτη σειρά μαρτύρων σφαγιάσθηκαν στο βωμό της Πατρίδας. Το έργο της Εκκλησίας υπήρξε και είναι έργο πολύμορφο, είναι έργο κοινωνίας αγάπης, ζωής. Και η τελευταία ίνα του εθνικού μας κορμού είναι βαπτισμένη και ποτισμένη στα νάματα και τα θαύματα της Ορθοδοξίας.
Έτσι αναδεικνύεται ο ιερός κλήρος ένθεος μυσταγωγός της εθνικής ψυχής και ζωής και ακούραστος διάκονος των μεγάλων ιδεών και των παραδόσεων της φυλής μας.
Για να επιτελέσει το γιγάντιο τούτο έργο ο στυλοβάτης αυτής της Εθνικής ζωής, χρειάζεται ηθική οικονομική, πνευματική και εσωτερική αυτοτέλεια, αυτοδυναμία και ανεξαρτησία από κάθε πολιτική σκοπιμότητα. Οι νέες οι πράγματι φιλελεύθερες και δημοκρατικές ιδέες είναι σύμφωνες με το σκοπό αυτό. Ενίσχυση της Εκκλησίας για να φέρει σε πέρας την πολύπλευρη αποστολή της. Οι πλόκαμοι της πολιτικής και μάλιστα οποιασδήποτε κομματικής εξουσίας μόνο δεσμά θα χαλκεύουν. Η πολιτική εξουσία θα πρέπει να προστατεύσει την Εκκλησία, γιατί αποτελεί την σπονδυλική στήλη του Εθνικού μας κορμού.
Ο Λαός τώρα είναι ένσαρκη ζωντανή παρουσία του Έθνους η συνέχιση της Ιστορίας του. Ο ιερός κλήρος εκεί αποβλέπει γι αυτό κανένας δεν νομοποιείται να ομιλεί εκ στόματος και ονόματος αυτού του λαού, τόσο όσο οι Θρησκευτικοί του ποιμένες. Αυτοί κυρίως προέρχονται από τα σπλάχνα του λαού, τέκνα του λαού, ορθοτόμοι του πνεύματος και γεωργοί της ψυχής του.
Η Θρησκεία δίδυμη αδελφή της Ελευθερίας, δε μπορούσε να μένει αμέτοχη και η Εκκλησία εμφανίστηκε ως κιβωτός θεόπεμπτος και διέσωσε το κλυδωνιζόμενο Ελληνικό σκάφος από τον καταποντισμό.
Η θρησκευτική πίστη και παράδοση ο συνδετικός αυτός κρίκος της φυλής μας, υπήρξε γονιμοποιός δύναμη και εθέρμαινε το φρόνημα του Ραγιά, συγκράτησε άγρυπνη την εθνική ψυχή και εξέθρεψε το Γένος με το μάννα των Εθνικών Ιδεωδών και της ελπίδας της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Η Εκκλησία και η Παιδεία οι δύο αστείρευτες πηγές μετέτρεψαν τους ραγιάδες σε έλληνες συνειδητούς και μύστες της Ελευθερίας.
Οι λειτουργοί και μυσταγωγοί της Εκκλησίας οπλισμένοι με το όπλο της πίστεως και με αδιαίρετη την ιδέα «πίστη και Πατρίδα» με τα πύρινα θρησκευτικά τους κηρύγματα και τα εθνικά τους σαλπιγγίσματα, γίνονται μυσταγωγοί, πρόμαχοι και πρωτοπόροι της Ελληνικής αναγεννήσεως και απόστολοι και διδάσκαλοι του Γένους.
Από το αίμα του απαγχονισμένου Πατριάρχη Γρηγορίου και τόσων άλλων κληρικών ηρώων και μαρτύρων της Εκκλησίας ποτίσθηκε το δέντρο της Ελευθερίας.
Η Εκκλησία βάδισε μαζί με την κοινωνία στον αγώνα της Ελευθερίας, αφού και τη σημαία της Επανάστασης ύψωσε ένας Δεσπότης. Δεν μπορούμε να μη θαυμάσουμε την πίστη και τον Πατριωτισμό του κλήρου και όταν οδηγούνταν δέσμιοι και υβριζόμενοι στον τόπο της αγχόνης και παρακινούνταν να αρνηθούν την Πατρίδα, όλοι προτιμούσαν τα βασανιστήρια και το θάνατο. Έθνος και Ορθοδοξία έχουν συνδεθεί κατά τη διαδρομή των αιώνων και συμπορεύθηκαν σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της φυλής μας. Είναι αξιοθαύμαστος ο πατριωτισμός του κλήρου, που κάτω από το τριμμένο ράσο διαφύλαξε το μεγαλείο της εθνικής συνείδησης. Ο Μακρυγιάννης έλεγε «Η πίστη προς το Θεό λευτέρωσε την Ελλάδα».
Η Εκκλησία μέσα σε όλα υπήρξε για το λαό μας και τροφοδότης του πνεύματος, αφού με τη διδασκαλία διατηρούσε το μυσταγωγικό ρίγος και τον ιερό ενθουσιασμό των διδασκομένων για το ένδοξο παρελθόν και αναζοπυρώνουνταν οι θρύλοι και οι παραδόσεις της Ελληνικής φυλής.
Δεν σκέπτονται ελληνικά αυτοί, που αμφισβητούν την προσφορά του ράσου στην ιστορική πορεία του λαού μας. Είναι θλιβερό το φαινόμενο που παρουσιάζουν μερικοί έλληνες παραχαράσσοντες την ιστορία, και την ιστορική αλήθεια. Ξεχνούν ότι η Εκκλησία αναδείχθηκε πρωταθλητής του ιδεώδους της Ελευθερίας και εξύφαινε το ελπιδοφόρο όνειρο της ανάστασης του Γένους, ώστε να ανατείλει το φως στη χώρα αυτή που υπήρξε η κατοικία επί αιώνες του πολιτισμού.
Το ορθόδοξο βίωμα είναι ένα μεγάλο και μέγιστο πνευματικό γεγονός που συντελείται μέσα στη δυναμική πορεία της Εκκλησίας και προσδιορίζει καθοριστικά την πορεία του ανθρώπου προς την Θέωση.
Μυσταγωγοί και πρόμαχοι των αγώνων της Ελευθερίας, καλλιέργησαν το πνεύμα της αυτοθυσίας και το έκαμαν συνείδηση με το παράδειγμά τους, καλλιέργησαν την ιδέα της Ελευθερίας και την έκαμαν ιδανικό της Φυλής μας.
Προς την Εκκλησία και το γιγάντιο έργο της, οφείλουμε ευγνώμονα σεβασμό. Να παραλάβουμε το ιερό πυρ της πίστεως και να εγκολπωθούμε το Ελληνοχριστιανικό φως, κυρίως να ενισχύσουμε την αυτονομία της.
Κάθε επέμβαση σημαίνει αμφισβήτηση του κύρους της και ισοδυναμεί με όλεθρο Εθνικό, αποτελεί εμπόδιο στην επιτέλεση της υψηλής αποστολής, νοθεύει το πνεύμα της, σύρει τα ματωμένα ράσα στον ευτελισμό.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
