Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες είδηση περί ανευρέσεως στην Ιταλία του τάφου του τελευταίου βασιλέα Περσέα της αρχαίας Μακεδονίας.
Η είδηση αυτή θα έπρεπε να εξεγείρει κάθε αρμόδιο μισθωτό φύλακα και προστάτη της ιστορικής κληρονομιάς του έθνους και κράτους των Ελλήνων και οι οποίοι όφειλαν να ενεργήσουν τα δέοντα, υπό ενημέρωση των πολιτών.
Αυτές οι αυτονόητες υποχρεώσεις φαίνεται ότι έπαυσαν να λειτουργούν από διαβρώσεως και εξαφανίσεως κάθε εννοίας εθνικού και κοινού, ιδιαίτερα όταν αυτό αφορά την αρχαία και νέα Μακεδονία.
Αντ΄ αυτών ευαισθητοποιήθηκαν άμισθοι Μακεδόνες πολίτες, δια του Σωματείου μας, ως απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων και δια της από 24 Απριλίου 2008 εγγράφου αιτήσεώς μας, που κοινοποιήσαμε και προς άλλες αρμόδιες Αρχές, ζητήσαμε από τον αρμόδιο Υπουργό Πολιτισμού πληροφορίες περί της ανακαλύψεως του τάφου του Περσέα και τις σχετικές ενέργειες του αρμοδίου Υπουργείου.
Δια του από 8/5/08 εγγράφου του Διευθυντού του Γραφείου του Υπουργού Πολιτισμού «προς 1) την Γενική Δ/νση Αρχαιοτήτων & Πολιτιστικής Κληρονομιάς και 2) προς την Δ/νση Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων», που κοινοποιήθηκε και προς το Σωματείο μας, κλήθηκαν «λόγω αρμοδιότητος» οι προηγούμενες Υπηρεσίες «να ενεργήσουν».
Το έγγραφο αυτό του «με εντολή Υπουργού» και υπογράφοντος ως «ο Διευθυντής του Υπουργού»(!!) και ιδιότητα «Δρ» προ του ονοματεπωνύμου του, αναπαράχθηκε ως ακριβές αντίγραφο από τον Προϊστάμενο της Γραμματείας και φέρει την μεγάλη του κράτους σφραγίδα.
Δηλαδή ο «Διευθυντής του Υπουργού» αντί να καλέσει έναν (αριθμητικώς 1) αρμόδιο του Υπουργείου και να ζητήσει έγγραφη απάντηση επί του αιτήματος πολιτών και την οποία να αποστείλει στους αιτούντες άμεσα, επέλεξε την εσωτερική αλληλογραφία στο ένα και αυτό Υπουργείο, αναθέτων σε δύο «αρμόδιες» Υπηρεσίες την απάντηση στους ενδιαφερομένους, δια τρίτης Υπηρεσίας του Υπουργείου, που είναι η Γραμματεία και u171 «ο Προϊστάμενος αυτής», που τυχαίνει να είναι θηλυκού γένους, κατά την υπογραφή, με αποστολή όμως αντιγράφου των ενεργειών αυτών προς τους ενδιαφερομένους και οι οποίες ως εσωτερική υπόθεση του Υπουργείου, ουδόλως τους ενδιαφέρουν.
Και βέβαια οι δύο «αρμόδιες» Υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων η μία είναι Γενική Διεύθυνση και άρα έχει Διευθύνσεις και Τμήματά της, δεν απάντησαν το αργότερο ενός μηνός, όπως θα όφειλαν να πράξουν κατά το άρθρο 12 του Συντάγματος.
Και είναι αμφίβολο αν θα απαντήσουν ποτέ, διότι:
1. Όταν ανατίθεται εκτέλεση εντολής σε δύο ταυτόχρονα «αρμοδίους», αυτόματα αυτό σημαίνει ότι δεν είναι κανένας αρμόδιος.
2. Όταν η καθ΄ όλα αρμόδια «Γενική Δ/νση Αρχαιοτήτων & Πολιτιστικής Κληρονομιάς», όπως είναι πράγματι στην συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρείται «συναρμόδια» με άλλη Διεύθυνση, ενδεχομένως και υφιστάμενή της, αλλά εντελώς άσχετη με το θέμα ως αρμόδια επί «Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων», τότε είναι επόμενο να αρνηθεί την εκτέλεση της εντολής, σεβόμενη την οντότητά της.
Ποιος και πώς θα εξηγήσει στον «Διευθυντή του Υπουργού» και φέροντα τίτλο «Δρ» ότι η εποχή του Περσέα, τελευταίου Μακεδόνα βασιλέα, δεν ανάγεται και δεν εμπίπτει ούτε στις «Προϊστορικές» εποχές, αλλά ούτε και στις «Κλασικές», αφού βασίλευσε μεταξύ των ετών 179-168 π.Χ. και απέθανε από ασιτία στις ρωμαϊκές φυλακές, αφού είχε διαπομπευθεί και ευτελισθεί βαρβαροειδώς και ανάνδρως, περί το έτος 162 π.Χ.;
Όταν λοιπόν εμείς οι απλοί πολίτες βλέπουμε και κατανοούμε τον τρόπο οργανώσεως και
λειτουργίας Υπηρεσιών του κράτους μας, που θυμίζουν εποχές παρακμής του Βυζαντινού κράτους, ποιες και πόσες ελπίδες και προσμονές διαφυλάξεως και προστασίας όχι μόνον της εθνικής μας ιστορικής κληρονομιάς, αλλά και της τύχης της σημερινής και πανταχόθεν λαβωμένης Μακεδονίας μας, μπορούμε να έχουμε;
Πώς και από πού αντλούν αυτοί οι κύριοι και αμειβόμενοι εκ των κοινών το δικαίωμα να
«παίζουν εν ού παικτοίς» και να μας εμπαίζουν;
Και θα ήταν ίσως παρήγορο το γεγονός της ταυτόχρονης και από 8/5/08 εγγράφου απαντήσεως που λάβαμε από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, αν δι΄ αυτής δεν μας εξέφραζε τα συγχαρητήριά του για την πρωτοβουλία μας αιτήσεως πληροφοριών για τον στην κεντρική Ιταλία ανακαλυφθέντα τάφο του Περσέα. Αυτές όμως οι πρωτοβουλίες και ενέργειες επί κοινών και ιστορικών της Μακεδονίας και του έθνους μας, αρμοδίως και υποχρεωτικώς ανήκουν στους εκλεγμένους και εκ των κοινών αμειβομένους, οπότε οι ιδιώτες θα πρέπει να τους συγχαίρουν γι΄ αυτές και όχι αντιθέτως. Αυτά τα απλά και ουσιώδη φαίνεται ότι καταργήθηκαν. Τέλος και αν οι εκλεγμένοι Άρχοντες και Δημόσιοι υπηρέτες δεν εκφράζουν και δεν ικανοποιούν το κοινό αίσθημα των πολιτών, τότε ποιον και τι υπηρετούν εκ των κοινών αμειβόμενοι; Μπορεί να μας απαντήσει και επ΄ αυτών κάποιος αρμόδιος ή τα πάντα λήγουν στην «πολιτιστικώς» νεοφανή ιδιότητα των «Διευθυντών των Υπουργών»;
Είναι, μήπως, δυνατό να διδάξουμε εμείς οι απλοί πολίτες σε διδάσκοντες ότι το αρχαιοελληνικό ρήμα «υπουργώ», εκ του οποίου παράγεται και η λέξη Υπουργός, σημαίνει υπηρετώ;
