Του Θεόφιλου Πετρίδη,
δικηγόρου
Η απροθυμία των ελληνικών κυβερνήσεων να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τη Γερμανία αντικαταστάθηκε από την πρωτοβουλία προσώπων, ανθρώπων που απαίτησαν την ηθική και ιστορική αποκατάσταση για όσα υπέστησαν οι γονείς και οι λοιποί προγονοί τους.
Όπως ανέφερα και σε προηγούμενο κείμενό μου, άλλοι λαοί που υπήρξαν θύματα ναζιστικών διώξεων όπως Εβραίοι, Ρομά, Γάλλοι, Ολλανδοί και Βέλγοι ξεκίνησαν την διεκδίκηση από τις κυβερνήσεις τους, αποζημιώσεις από τη Γερμανία και πέτυχαν έστω και κάποιες αποζημιώσεις, όχι πάντως πλήρεις.
Το 1961 η Βόνη (που ήταν τότε πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας) ήλθε σε συμφωνία με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να δώσει στα θύματα της ναζιστικής κατοχής ένα ελάχιστο ποσό, 115 εκατ. γερμανικών μάρκων, η ελληνική κυβέρνηση να απολύσει από τις φυλακές τον αρχιδολοφόνο 65.000 ελλήνων πολιτών. Σημειωτέον ότι ο αρχιεγκληματίας αυτός ήταν ο διαβόητος Max Merten, διοικητής των γερμανικών δυνάμεων της Μεσογείου με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Ακόμα πρέπει να λεχθεί ότι από το ποσό των 115 εκατ. μάρκων η Γερμανία έδωσε μόνο 38 εκατ. ποσό άκρως εξευτελιστικό, μηδαμινό για τις καταστροφές που προκάλεσε η Γερμανία σε 100 τουλάχιστον πόλεις και χωριά της χώρας μας.
Ο δήμιος Max Merten όταν έφθασε αεροπορικώς στη Γερμανία το πρώτο που έκανε ήταν να καλέσει τα διεθνή μέσα ενημερώσεως και να δυσφημήσει την ελληνική κυβέρνηση, ισχυριζόμενος ότι μέλη της ελληνικής κυβερνήσεως συνεργαζόταν μαζί του. Η γερμανική κυβέρνηση αν και υποσχέθηκε ότι θα τον περάσει από δίκη, αν τον άφηνε η ελληνική κυβέρνηση ελεύθερο, δεν τον δίκασε με την δικαιολογία ότι τα αδικήματα του υπήχθησαν σε παραγραφή. Τον άφησε παντελώς ελεύθερο αν και τα ελληνικά δικαστήρια τον είχαν καταδικάσει σε κάθειρξη 25 ετών και η ποινή αυτή ήταν επιεικεστάτη για τους φόνους 65.000 ελλήνων πολιτών.
Η μόνη ταλαιπωρία που υπέστη ήταν όταν το αεροπλάνο με το οποίο ανεχώρησε από την Ελλάδα επέστρεψε πίσω και ερευνήθηκε επισταμένα μετά το τηλεφώνημα ενός φαρσέρ ότι στο αεροπλάνο αυτό υπήρχε βόμβα. Η ταλαιπωρία του αυτή διήρκησε επί τετράωρον, όπως έγραψαν τότε οι εφημερίδες.
Μέχρι τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις σχεδόν το θέμα το γερμανικών αποζημιώσεων το έχουν ξεχάσει.
Ο άνθρωπος που το έφερε στη διεθνή επικαιρότητα, ο άξιος νομικός, τέως νομάρχης Βοιωτίας και ευρωβουλευτής Ιωάννης Σταμούλης, δεν ζει πια. Αγωνιζόταν μέχρι το θάνατό του προκειμένου να δικαιωθούν οι συμπατριώτες του.
Όμως εκτός από το Δίστομο, έχομε και στην περιοχή μας όμοια ολοκαυτώματα. Οι Πύργοι, το Μεσόβουνο, η Κλεισούρα.
Όμως αυτή (η δικαίωση) θα έρθει μόνον αν η Ελλάδα αντιτάξει στην παράνομη άρνηση της Γερμανίας, τις απαράγραπτες αξιώσεις των θυμάτων του ελληνικού λαού.
Το γερμανικό χρέος έναντι της χώρας μας είναι πολλαπλάσιο του ελληνικού δανείου.
Αλλά θα συνεχίσομε και στο επόμενο.